கல்வி
என்பது ஒரு செலவு என்ற பாரம்பரிய கருத்துக்கு மாறாக, இது ஒரு முதலீடு என்றும், வருவாய் ஈட்டும் துறை என்றும் உலகளவில் அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது.
அமெரிக்கா, ஆஸ்திரேலியா, ஐக்கிய
இராச்சியம் போன்ற நாடுகள் பல்லாயிரக் கோடிகளின் மதிப்புள்ள வருவாயை வெளிநாட்டு
மாணவர்களிடமிருந்து ஈட்டுகின்றன. இந்தியா தற்போது இந்தத் துறையில் குறைந்தது 250
மில்லியன் டொடாலர்களே ஈட்டுகிறது, இது ஒரு
பெரும் வளர்ச்சி வாய்ப்பைக் குறிக்கிறது. இந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்திக்
கொள்வதற்கான இந்தியாவின் உந்துதல், குறிப்பாக புதிய கல்விக்
கொள்கை 2020 மற்றும் செயற்கை நுண்ணறிவு, ரோபாட்டிக்ஸ் போன்ற துறைகளில் புதிய மையங்களைத் திறப்பது, இலங்கைக்கு ஒரு சாத்தியமான வரைபடத்தை வழங்குகிறது.
சிலர், இலங்கை போன்ற
ஒரு சிறிய நாடு இத்தகைய உலகத் தரத்தின் கல்வி மையங்களை உருவாக்க முடியும் என்பதை
கேள்விக்குள்ளாக்கலாம். நிதி பற்றாக்குறை, உலகளாவிய சந்தைப்
போட்டி மற்றும் உள்நாட்டுக் கல்வித் தரத்தின் அடிப்படைச் சிக்கல்கள் போன்ற
சவால்கள் குறிப்பிடத்தக்கவை. மேலும், இலங்கைக்கு வரும்
வெளிநாட்டு மாணவர்களின் எண்ணிக்கை இப்போது வெகு குறைவு. இருப்பினும், இந்த எதிர்பார்ப்புகள் குறுகிய நோக்குடையவை. ஒரு நாட்டின் கல்வி முறையின் வலிமை
அதன் புவியியல் அளவை விட,
அதன் தரம், பன்முகத்தன்மை மற்றும் உலகளவில்
தொடர்பு கொள்ளும் திறன் ஆகியவற்றைப் பொறுத்தது. சிங்கப்பூர் போன்ற நாடுகள் இதற்கு சிறந்த உதாரணங்கள். மேலும், குறைந்த தொடக்க முதலீட்டுடன் கூடிய சிறப்பு படிப்புகள், ஆங்கில மொழி பயிற்சி, சுற்றுலாத் துறைக்கான முகாமைத்துவ
படிப்புகள் அல்லது நம் சொந்த பண்பாட்டு ஈடுபாடுகள் தொடர்பான படிப்புகள்
போன்றவற்றில் சிறப்பு மையங்களாக நாம் விளங்க முடியும்.
கல்வியை
ஒரு பொருளாதாரக் கருவியாக மட்டுமே பார்க்கும் மற்றொரு எதிர்பார்ப்பு இருக்கலாம்.
கல்வியின் முதன்மை நோக்கம் மனித ஆளுமையின் முழு வளர்ச்சி என்பதை மறந்துவிடக்
கூடாது. இந்தக் கருத்து முற்றிலும் சரியானது. ஆனால், பொருளாதார நன்மைகள் மற்றும் கல்வி
நோக்கங்கள் ஒன்றுக்கொன்று முரணானவை அல்ல. உண்மையில், ஒரு
சிறந்த கல்வி முறை இரண்டையும் ஒருங்கிணைக்க முடியும். வெளிநாட்டு மாணவர்களை ஈர்க்கும் ஒரு
கல்வி முறை, இயல்பாகவே உயர்தரமான, பன்முகத்தன்மை வாய்ந்த,
ஆராய்ச்சி-சார்ந்த கற்றலை வழங்க வேண்டும். இது உள்நாட்டு மாணவர்களுக்கும் நேரடியான நன்மை பயக்கும். வெவ்வேறு
பண்பாடுகளைச் சேர்ந்த மாணவர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்கள் கலந்துரையாடுவது கல்விச்
சூழலையும் சிந்தனைத் திறனையும் வளப்படுத்தும்.
இலங்கைக்கான
வழி, இந்தியாவின் செயல்திட்டத்திலிருந்து கற்றுக்கொள்ளுதல் மற்றும் நம்
தனித்துவமான தேவைகள் மற்றும் பலங்களுக்கு ஏற்ப அதை மாற்றியமைப்பதாகும். முதலில், கல்வியை ஒரு முக்கியமான சேவை
ஏற்றுமதித் துறையாக அங்கீகரிக்கும் ஒரு
தேசியக் கொள்கை தேவை. இதற்கு கல்வி அமைச்சகம், வெளியுறவு
அமைச்சகம் மற்றும் பொருளாதார வளர்ச்சி வாரியங்கள் ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான
ஒருங்கிணைந்த முயற்சி தேவைப்படும். இரண்டாவதாக, சில
தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பல்கலைக்கழகங்கள் அல்லது தொழில்நுட்ப கல்வி நிலையங்கள் 'முன்னோடி நிறுவனங்களாக' அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டும்,
அவை குறிப்பிட்டத் துறைகளில் உலகத் தரத்தில் படிப்புகளை
வழங்குவதற்கான தன்னாட்சி மற்றும் ஆதாரங்களைப் பெறும். இதில் தனியார் முதலீட்டையும்
ஊக்குவிக்கலாம்.
மூன்றாவதாக, பாடத்திட்டங்களைப்
புதுப்பித்தல், கற்றல்-கற்பித்தல் முறைகளை நவீனமயமாக்கல்
மற்றும் ஆசிரியர் பயிற்சியில் முதலீடு செய்தல் ஆகியவை முக்கியம். இலங்கை தரமான
ஆங்கிலம் கற்பிப்பதில் ஏற்கனவே ஒரு நன்மை கொண்டது; இதை
மேலும் வலுப்படுத்தலாம். கடைசியாக, விண்ணப்பிக்கும்
செயல்முறை, வீசா பெறுதல் மற்றும் வசிப்பிட வசதி போன்ற
வெளிநாட்டு மாணவர்களின் வாழ்க்கையை எளிதாக்கும் ஒரு சுற்றுச்சூழல் முறை
உருவாக்கப்பட வேண்டும்.
முடிவாக, இலங்கையின்
பொருளாதார மறுகட்டமைப்பிற்கு கல்வி ஒரு மைய அங்கமாக இருக்க வேண்டும். வெறும்
வேலைவாய்ப்பிற்கான திறன்களை வழங்குவதை விட, இது ஒரு வலுவான
பொருளாதார இயந்திரமாக மாறும் திறன் கொண்டது. இது நம் இளைஞர்களுக்கு உலகத் தரமான
கல்வியை நாட்டிற்குள்ளேயே வழங்குவதற்கும், வெளிநாட்டு
மாணவர்களை ஈர்ப்பதன் மூலம் மதிப்புமிக்க வெளிநாட்டு நாணயத்தை ஈட்டுவதற்கும்,
நம் கல்வி நிறுவனங்களை பன்னாட்டு அறிவு மற்றும் புதுமையின்
மையங்களாக உயர்த்துவதற்கும் ஒரு வாய்ப்பாகும். இலங்கை, தனது கல்வி முறையை மாற்றுவதன்
மூலம் மட்டுமே அறிவு பொருளாதாரத்தில் ஒரு முக்கிய பங்காளியாக முடியும். இப்பயணம் சவாலானதாக இருப்பினும், அதன்
சாத்தியக்கூறுகள் மிகவும் பெரியவை. இப்போது செயல்படத் துணிந்து, நம் கல்வித் துறையின் எதிர்காலத்திற்கான ஒரு தைரியமான புதிய பார்வையை
வகுக்க வேண்டிய நேரம் இது.



0 comments:
Post a Comment