இலங்கைத் தமிழர்கள் மத்தியில் விஜயதசமி

1. தசரா என்பது இந்தியாவின் பிரமாண்டமான கொண்டாட்டங்களின் மூலம் வெளிப்படும் ஆழமான ஆன்மீக, கலாசார ஒற்றுமையைப் பிரதிபலிக்கிறது.

2. குலசேகரன்பட்டினம், மைசூர், கொல்கத்தா, டெல்லி போன்ற வெவ்வேறு மாநிலங்களில் உள்ள மாறுபட்ட வழிபாட்டு முறைகள், இந்தியாவின் புராணக் கதைகளின் பன்முகத்தன்மையை உலகிற்கு அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகின்றன.

3. நாட்டுப்புறக் கலைகள், பாரம்பரிய உடைகள் மற்றும் உள்ளூர் சுற்றுலாத் துறையின் வளர்ச்சிக்கு இந்த விழாக்கள் பெரும் பங்களிப்பை வழங்குகின்றன.

4. மைசூர் 'நாடா ஹப்பா' போன்ற அரசு அங்கீகாரம் பெற்ற கொண்டாட்டங்கள், தேசிய மரபுகளைப் பாதுகாப்பதன் முக்கியத்துவத்தை அரசாங்கங்கள் உணர்ந்துள்ளதை வலியுறுத்துகின்றன.

நவராத்திரி திருவிழாவின் ஒன்பது நாட்களும் நிறைவடைந்த பிறகு, பத்தாவது நாளாக இந்தியா முழுவதும் மிகவும் பிரமாண்டமாகக் கொண்டாடப்படும் பண்டிகையாக தசரா விளங்குகிறது. இந்தப் பண்டிகை 'விஜயதசமி' என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. அநீதிக்கு எதிராக தர்மம் நிலைநாட்டப்பட்டதை இது கொண்டாடுகிறது. குறிப்பாக, துர்க்கா தேவி மகிஷாசுரனை அழித்து வெற்றி பெற்றதைக் குறிக்கும் ஒரு விழாவாகவோ, அல்லது இராமாயணக் கதையில் இராமன் இராவணனைத் தோற்கடித்து வெற்றியைப் பெற்றதை நினைவுகூரும் நாளாகவோ கொண்டாடப்படுகிறது. 

இதன் தனித்துவம் என்னவென்றால், இந்தியா முழுவதுமுள்ள பல்வேறு மாநிலங்களிலும், கலாசாரப் பின்னணிகளுக்கு ஏற்ப இது பல்வேறு பெயர்களிலும், மாறுபட்ட வழிபாட்டு முறைகளிலும் கொண்டாடப்படுகிறது. இந்த பன்முகத்தன்மை, ஒருபுறம் இந்தியாவின் கலாசார ஆழத்தை வெளிப்படுத்துகிறது, மறுபுறம், தேசத்தின் ஆழமான ஆன்மீக வேர்களை உறுதிப்படுத்துகிறது. தமிழ்நாடு, கர்நாடகா, மேற்கு வங்காளம், குஜராத், டெல்லி மற்றும் இமாச்சலப் பிரதேசம் போன்ற மாநிலங்களின் தசரா கொண்டாட்டங்களை உற்று நோக்கும்போது, இராமாயணக் கதைக்கும், தேவி வழிபாட்டிற்கும் இடையிலான இந்த அழகிய பிணைப்பு மிகத் தெளிவாகப் புலப்படுகிறது. இருப்பினும், இதன் மையக்கருத்து ஒன்றுதான்: எந்த வடிவத்தில் கொண்டாடினாலும், தீமை அழிய வேண்டும், நன்மை வெற்றி பெற வேண்டும் என்பதே தசரா திருவிழாவின் நிரந்தர செய்தியாகும். இந்தத் திருவிழா ஒவ்வொரு பிராந்தியத்திலும் உள்ள சமூகங்களை இணைக்கிறது.

தசரா திருவிழாவின் தாக்கம் என்பது வெறுமனே ஆன்மீக ரீதியானது மட்டுமல்ல. இது ஒரு சமூக, பொருளாதார மற்றும் கலாசார நிகழ்வாகப் பல தாக்கங்களை ஏற்படுத்துகிறது. சமூக ரீதியாக, இந்த விழாக்கள் குடும்பங்களையும், அண்டை அயலாரையும் ஒன்றிணைக்கின்றன. உதாரணமாக, குஜராத்தில் நடைபெறும் 'கர்பா மற்றும் தாண்டியா' நடனங்கள், வயது வித்தியாசமின்றி அனைவரும் ஒன்றாக இணைந்து நடனமாடுவதன் மூலம் சமூக ஒற்றுமையை பலப்படுத்துகின்றன. பொருளாதார ரீதியாக, இந்த பத்து நாள் கொண்டாட்டங்கள் உள்ளூர் வணிகம் மற்றும் கைவினைஞர்களுக்கு ஒரு வரப்பிரசாதமாக அமைகின்றன. அலங்காரப் பொருட்கள், பாரம்பரிய உடைகள், வழிபாட்டுச் சிலைகள் மற்றும் உணவுப் பொருட்கள் ஆகியவற்றின் விற்பனை உயர்கிறது. மேற்கு வங்காளத்தின் கொல்கத்தாவில் அமைக்கப்படும் பிரமாண்டமான துர்க்கை பந்தல்கள், உள்ளூர் கலைஞர்கள் மற்றும் சிற்பிகளுக்கு குறிப்பிடத்தக்க வருமானத்தை ஈட்டித் தருகின்றன. சுற்றுச்சூழல் ரீதியாக, மைசூரில் நடைபெறும் உலகப் பிரசித்தி பெற்ற தசரா ஊர்வலங்கள் மற்றும் அலங்காரங்கள், பிராந்திய சுற்றுலாத் துறையை (regional tourism sector) கணிசமாக மேம்படுத்துகின்றன. இவை இந்தியாவின் பன்முகக் கலாசாரத்தை உலக அரங்கில் நிலைநிறுத்துகின்றன. மேலும், இந்த விழாக்கள் நாட்டுப்புற இசைகள், நடனங்கள் மற்றும் நாடகங்கள் போன்ற மறைந்து வரும் பாரம்பரியக் கலை வடிவங்களுக்கு ஒரு புத்துயிர் கொடுக்கின்றன. இதுபோன்று, பல சர்வதேச அறிக்கைகளும் (எ.கா. யுனெஸ்கோ), கலாசார விழாக்கள் ஒரு நாட்டின் 'மென்பொருள்' அதிகாரத்தை (soft power) எவ்வாறு மேம்படுத்துகின்றன என்பதைச் சுட்டிக்காட்டியுள்ளன.

இந்த பிரமாண்டமான கொண்டாட்டங்களுக்கு பொதுமக்கள் ஆழமான ஈடுபாட்டுடன் எதிர்வினையாற்றுகிறார்கள். தமிழ்நாடு, தூத்துக்குடி மாவட்டத்தின் குலசேகரன்பட்டினத்தில், பக்தர்கள் தெய்வங்கள், அரக்கர்கள் எனப் பல்வேறு வேடங்கள் அணிந்து தங்கள் நேர்த்திக்கடனைச் செலுத்துகிறார்கள். இது வெறும் வழிபாடு மட்டுமல்ல, அது ஒரு தீவிரமான 'பக்திக் கலை' வடிவமாகும். இதில் பக்தர்கள் உடல்ரீதியாகவும், மனரீதியாகவும் தன்னை அர்ப்பணிக்கிறார்கள். டெல்லியில் 'ராமலீலா' என்ற பெயரில் ராமாயண நாடகம் நடத்தப்படுவதும், பத்தாவது நாள் இராவணனின் பிரமாண்டமான உருவப் பொம்மையை வெடிமருந்து வைத்து எரிப்பதும், தீமை அழிக்கப்பட்டு நல்ல காலம் தொடங்குகிறது என்ற நம்பிக்கையை மக்களுக்குள் ஆழமாக விதைக்கிறது. மக்கள் தங்கள் பாரம்பரிய மற்றும் கலாசார உடைகளை அணிந்து இந்த நிகழ்வுகளில் பங்கேற்பது, கலாசாரப் பெருமிதத்தை (cultural pride) வெளிப்படுத்துகிறது. இந்தியா முழுவதிலும் உள்ள மக்கள், தங்கள் பிராந்திய வழிபாட்டு முறைகளில் தீவிரமாக பங்கேற்பதன் மூலம், இந்த பன்முகத்தன்மையே தங்கள் தேசத்தின் அடித்தளம் என்பதை உணர்வுபூர்வமாக ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள். இமாச்சலப் பிரதேசத்தில் 'குலு தசரா'வில் ரகுநாதரின் ரத யாத்திரையை மக்கள் இழுத்துச் செல்வது, ஆன்மீகத்தை சமூகப் பொறுப்புடன் இணைக்கும் ஒரு வடிவமாகும். இது, ஒரு வருடத்தின் இறுதியில், சமூக அளவில் மகிழ்ச்சியையும், புத்துணர்வையும் வழங்குவதோடு, அடுத்து வரும் சவால்களை நம்பிக்கையுடன் எதிர்கொள்ளும் மனோபலத்தையும் அளிக்கிறது.

இந்த கலாசார நிகழ்வுகளுக்கு அரசியல் தலைவர்களும், அரசாங்க அமைப்புகளும் கணிசமான ஆதரவை வழங்குகின்றனர். கர்நாடகாவில் நடைபெறும் மைசூர் தசரா திருவிழா, 'நாடா ஹப்பா' (அரசு விழா) என்ற பெயரில் மாநிலத்தின் அரசு விழாவாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. இது மைசூர் ராஜவம்சத்தால் தொடர்ந்து நடத்தப்படுவதுடன், அரசாங்கத்தின் முழுமையான ஆதரவையும் நிதி ஒதுக்கீட்டையும் பெறுகிறது. இந்த அரசு அங்கீகாரம், இந்த பாரம்பரிய நிகழ்வுகளின் வரலாற்று முக்கியத்துவத்தை நிலைநிறுத்துவதுடன், அதன் பிரமாண்டம் குறையாமல் பார்த்துக்கொள்கிறது. அதேபோல, கொல்கத்தா துர்க்கா பூஜைக்கான பிரமாண்ட பந்தல்களுக்கு உள்ளூர் அரசியல்வாதிகளும், மாநகர திணைக்களங்களும் (municipal departments) போக்குவரத்து மற்றும் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளை செய்து கொடுக்கின்றன. ஆனாலும், சில சமயங்களில், இந்த விழாக்கள் அரசியல் கட்சிகளால் தங்கள் செல்வாக்கைப் பெருக்கிக் கொள்ளும் தளங்களாகப் பயன்படுத்தப்படுவதாகவும் விமர்சனங்கள் எழுவதுண்டு. இருப்பினும், ஒட்டுமொத்தமாக, அரசாங்கங்களும், உள்ளூர் நிறுவனங்களும் இந்த விழாக்களைப் பாதுகாக்கவும், மேம்படுத்தவும் ஆதரவு அளிக்கின்றன. இந்த அரசியல் அங்கீகாரம், கலாசாரப் பாதுகாப்பு குறித்த ஒரு தேசியக் கருத்தின் வெளிப்பாடாகும், மேலும் இது உள்ளூர் பாரம்பரியங்கள் பாதுகாக்கப்பட வேண்டியதன் அவசியத்தை உணர்த்துகிறது.

தசரா இந்தியாவின் ஆன்மீகப் பயணத்தில் ஒரு திருப்புமுனை என நான் உறுதியாக நம்புகிறேன். இது வெறும் ஒரு விடுமுறை நாளோ அல்லது ஒரு சடங்கோ அல்ல; இது இந்தியாவின் பன்முகத் தன்மையில் உள்ள ஆழமான ஒற்றுமையை மீண்டும் உறுதிப்படுத்தும் ஒரு சக்திவாய்ந்த கலாசார பொறிமுறையாகும். வெவ்வேறு மாநிலங்களில், துர்க்கை, இராமன், ரகுநாதர் என வெவ்வேறு வடிவங்களில் கொண்டாடப்பட்டாலும், அதன் மூலக் கருத்து 'தர்மத்தின் வெற்றி' என்பதே. இன்றைய வேகமான டிஜிட்டல் உலகில், இளைஞர்கள் தங்கள் பாரம்பரியத்திலிருந்து விலகிச் செல்லும் அபாயம் உள்ளது. இந்த நிலையில், மைசூர் ஊர்வலங்களின் கம்பீரம், குலசேகரன்பட்டின வேடங்களின் பக்தியின் தீவிரம், மற்றும் குஜராத்தின் தாண்டியா நடனத்தின் துடிப்பு ஆகியவற்றை இளைய தலைமுறைக்குக் கடத்துவது அத்தியாவசியமாகிறது. இந்தக் கலாசாரப் பன்முகத்தன்மை, இந்தியாவின் உண்மையான பலமாக உள்ளது, இதை வெறும் சுற்றுலா நிகழ்வுகளாகப் பார்க்காமல், சமூகப் பிணைப்பை ஏற்படுத்தும் சக்தியாக நாம் பேணிப் பாதுகாக்க வேண்டும்.

இலங்கையின் பன்முக வழிபாட்டு முறை: அறிவின் ஆரம்பம்

இந்தியா முழுவதும் இந்த விழாக்கள் பன்முகக் கோணத்தில் கொண்டாடப்படுவது போலவே, இலங்கைத் தமிழர்கள் மத்தியிலும் தசரா அல்லது விஜயதசமி, கல்வி மற்றும் கலைகள் மீதான ஆழமான நம்பிக்கையின் மையமாகத் திகழ்கிறது. இலங்கையில், குறிப்பாக யாழ்ப்பாணம், கிழக்கு மாகாணம் போன்ற தமிழர்கள் செறிந்து வாழும் பகுதிகளில், நவராத்திரியின் முக்கியத்துவம் அன்னை சரஸ்வதியை வழிபடுவதிலும், அதன்பின் வரும் விஜயதசமி, புதிய முயற்சிகளைத் தொடங்குவதிலும் குவிந்துள்ளது. இந்தியாவின் சில மாநிலங்களில் இராவணன் உருவ பொம்மை எரிப்பு போன்ற பிரமாண்டமான பொது நிகழ்வுகள் அதிகம் காணப்பட்டாலும், இலங்கையில் இதன் கொண்டாட்டம் பெரும்பாலும் கோவில்கள், பள்ளிக்கூடங்கள் மற்றும் வீடுகளை மையமாகக் கொண்ட தனிப்பட்ட, ஆழமான சடங்குகளாகவே அமைகிறது. நவராத்திரியின் ஒன்பது நாட்களும் வீடுகளில் 'கொலு' வைத்து (பொம்மைகளை அடுக்கி) துர்க்கை, லட்சுமி, சரஸ்வதி ஆகிய மும்மூர்த்திகளை வழிபடுவது தமிழர்களின் மரபாகும்.

விஜயதசமி நாள், இலங்கையில் 'வித்யாரம்பம்' (வித்தியாரம்பம்) என்று அழைக்கப்படும் கல்வி ஆரம்பம் மற்றும் 'ஏடு தொடக்கும் விழா' என்பதில் உச்சம் பெறுகிறது. இது அறிவுக்கான தேவியான சரஸ்வதியின் வெற்றியின் காரணமாகவே, புதிய கல்வி முயற்சிகளைத் தொடங்க சிறந்த நாளாகக் கருதப்படுகிறது. இந்த நாளில், குழந்தைகள் கோவில் குருக்களின் முன்னிலையில் தங்கள் முதல் எழுத்தை எழுதுவார்கள். இது வெறுமனே ஒரு சடங்கல்ல, குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தின் ஆழமான ஆன்மீக அடித்தளத்தை அமைக்கும் ஒரு முக்கியமான சமூக நிகழ்வாகும். அதேபோல, பரதநாட்டியம், சங்கீதம் போன்ற கலைகளைக் கற்க விரும்பும் மாணவர்கள், இந்த விஜயதசமி நாளில் தங்கள் பயிற்சிகளைத் தொடங்குவார்கள். இது, தீமையை அழிக்கும் துர்க்கையின் வெற்றியையும், அறியாமையை அழிக்கும் சரஸ்வதியின் வெற்றியையும் ஒன்றாக இணைக்கும் ஒரு தனித்துவமான வழிபாட்டு முறையாகும். இவ்வாறு, பிரமாண்டமான ஊர்வலங்களுக்குப் பதிலாக, இலங்கையின் வழிபாட்டு முறை, கல்வி, அறிவு மற்றும் கலைகளின் உயர்வுக்கு முதலிடம் கொடுத்து, ஒரு மென்மையான கலாச்சாரப் பிணைப்பை நிலைநிறுத்துகிறது.

இந்த தசரா கொண்டாட்டங்களின் தனித்துவத்தைப் பாதுகாக்க, அரசாங்கங்களும், சமூக நிறுவனங்களும் பல நடைமுறைத் தீர்வுகளைக் கையாள வேண்டும். முதலாவதாக, மத்திய கல்வி அமைச்சகம், இந்த பிராந்திய தசரா வடிவங்களை (regional Dussehra forms) தேசிய பாடத்திட்டத்தில் (national curriculum) கலாசார பாடங்களாகச் சேர்க்க வேண்டும். இது, இளைஞர்கள் தங்கள் பாரம்பரியத்தை அறிந்துகொள்ள உதவுவதுடன், பிராந்திய வேறுபாடுகளுக்கு மரியாதை கொடுக்கவும் கற்றுக் கொடுக்கும். இரண்டாவதாக, மைசூர் தசரா அல்லது கொல்கத்தா துர்க்கா பூஜை போன்ற தனித்துவமான நிகழ்வுகளுக்கு, யுனெஸ்கோவின் 'அறியப்படாத கலாசார மரபு' (Intangible Cultural Heritage) அங்கீகாரத்தைப் பெற விரைந்து நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். இது, இந்தக் கொண்டாட்டங்களுக்கு உலகளாவிய அங்கீகாரத்தைப் பெற்றுத் தருவதுடன், பாதுகாப்பு மற்றும் நிதியுதவியையும் ஈர்க்கும். மூன்றாவதாக, உள்ளூர் நிர்வாகத் திணைக்களங்கள், பிராந்திய விழாக்களைப் பேணிப் பாதுகாக்கும் கைவினைஞர்கள் மற்றும் நாட்டுப்புறக் கலைஞர்களுக்கு நிரந்தரமான நிதியுதவி மற்றும் வரிச் சலுகைகளை வழங்க வேண்டும். மேலும், குலசேகரன்பட்டினம் போன்ற இடங்களில் வேடம் அணியும் பக்தர்களுக்குத் தேவையான வசதிகளை மேம்படுத்துவதன் மூலம், இந்தக் கலாசாரப் பங்கேற்பு வடிவங்கள் அரசியல் தலையீடின்றி தூய்மையாகக் கொண்டாடப்படுவதை உறுதிப்படுத்த வேண்டும்.

தசரா திருவிழா, இந்தியாவின் வரலாறு, ஆன்மீகம் மற்றும் கலாசாரத்தின் சாரத்தைக் குறிக்கிறது. இது வெறும் ஒரு பத்து நாள் கொண்டாட்டமல்ல, இது 'தீமை அழிய வேண்டும், நன்மை வெற்றி பெற வேண்டும்' என்ற அழியாத நம்பிக்கைக்கான ஒரு வருட நினைவூட்டலாகும். மைசூர் அரண்மனையின் மின் ஒளியில் இருந்து, டெல்லி ராம்லீலா மைதானத்தின் இராவணன் எரிப்பு வரை, ஒவ்வொரு வடிவமும் வெவ்வேறு கதைகளைப் பேசினாலும், அவை அனைத்தும் தர்மத்தின் வெற்றியைக் கோஷமிடுகின்றன. இலங்கைத் தமிழர்கள் மத்தியில் வித்யாரம்பம் மூலம் அறிவுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்படுவதும், குஜராத்தில் நடனம் மூலம் சமூகப் பிணைப்பு ஏற்படுத்தப்படுவதும், இந்த விழாவின் பிரமாண்டப் பன்முகத்தன்மையை பறைசாற்றுகின்றன. இந்தத் திருவிழா, இந்தியா தனது கலாசாரப் பன்முகத்தன்மையை இழந்தால், அதன் ஆன்மீக அடித்தளமே சிதைந்துவிடும் என்ற எச்சரிக்கையையும் வழங்குகிறது. எனவே, இந்த வண்ணமயமான பாரம்பரியத்தை நாம் பேணிப் பாதுகாப்பது, எதிர்கால சந்ததியினருக்கு நாம் விட்டுச் செல்லும் மிக உன்னதமான மரபுகளில் ஒன்றாகும். இந்த தசரா, வெறும் கொண்டாட்டமாக அல்லாமல், ஒரு சமூக மற்றும் ஆன்மீக மறுபிறப்பாக அமையட்டும்.