இலங்கைக்கு நிலைபேறான விவசாயம்: இந்தியாவின் அனுபவங்களிலிருந்து நாம் பெறக்கூடிய பாடங்கள்

உலகம் எதிர்கொள்ளும் பாரிய சவால்களில் ஒன்றான காலநிலை மாற்றத்தின் தாக்கம், குறிப்பாக விவசாயத் துறையில், நாளுக்கு நாள் அதிகரித்து வருகிறது. இந்நிலைமையில், உலகளாவிய உணவுப் பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதற்கும், அதேவேளை சுற்றுச்சூழலைப் பாதுகாப்பதற்கும் நிலைபேறான விவசாய முறைகளை (sustainable agriculture) பின்பற்றுவது இன்றியமையாதது. இத்தகைய ஒரு மாற்றத்தின் அவசியம் இந்தியாவிலும் உணரப்பட்டு, அந்நாடு பல்வேறு முயற்சிகளை மேற்கொண்டு வருகின்றது. இந்தியாவின் அனுபவங்கள், குறிப்பாக அதன் சவால்கள் மற்றும் தீர்வுகள், இலங்கைக்கு ஒரு முக்கியமான வழிகாட்டியாக அமையலாம்.

இந்திய அரசாங்கம், குறிப்பாக அதன் தேசிய இயற்கை விவசாய இயக்கத்தின் (National Natural Farming Mission) கீழ், இயற்கை மற்றும் சேதன விவசாயத்திற்கு (organic farming) முன்னுரிமை அளித்து வருகிறது. இதற்காக ஒரு பிரத்தியேக இணையத்தளத்தையும் (http://naturalfarming.dac.gov.in/) அது அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது. 2021 டிசம்பர் முதல், 17 மாநிலங்களில் சுமார் 4.78 இலட்சம் ஹெக்டேர் மேலதிக நிலப்பரப்பு இயற்கை விவசாயத்தின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்டுள்ளதுடன், 7.33 இலட்சம் விவசாயிகள் இந்த நடைமுறையை ஏற்றுக்கொண்டுள்ளனர். கங்கை நதியின் கரைகளில் 1.48 இலட்சம் ஹெக்டேர் நிலத்தில் இயற்கை விவசாயம் நடைபெறுவது ஒரு குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றமாகும். மேலும், இந்திய பிரதமர் நரேந்திர மோடி, இது குறித்து விசேட கவனம் செலுத்துவதுடன், உலகளாவிய சந்தைகளில் இயற்கை விவசாய உற்பத்திகளை சந்தைப்படுத்துவதற்கான வாய்ப்புகளையும் வலியுறுத்தி வருகிறார். இந்த முயற்சிகள், சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பிற்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பதோடு, விவசாயிகளுக்கு வருமானத்தை ஈட்டித்தரும் ஒரு வழியாகவும் பார்க்கப்படுகின்றன.|

இந்தியா போன்ற ஒரு பெரிய நாட்டில், உணவுப் பாதுகாப்புக்கு அச்சுறுத்தல் ஏற்படாமல் நிலைபேறான விவசாயத்தை மேற்கொள்வது பெரும் சவாலாகும். காலநிலை மாற்றத்தின் தாக்கத்தை ஈடுசெய்ய இயற்கை விவசாயம் ஒரு சிறந்த தீர்வாகக் கருதப்பட்டாலும், அது மட்டுமே முழுமையான தீர்வல்ல. நிலைபேறான விவசாயம் என்பது சேதன அல்லது இயற்கை விவசாயத்தை விட பரந்த விடயம். இது, நீர்ப்பாசன முகாமைத்துவம், மண் ஆரோக்கிய முகாமைத்துவம், ஒருங்கிணைந்த பண்ணை முறை போன்ற பல்வேறு நடைமுறைகளையும் உள்ளடக்கியது. இந்த முயற்சிகள் ஒருபுறமிருக்க, இந்திய மத்திய அரசின் வேளாண் துறை நிபுணர்கள், உணவுப் பாதுகாப்பைக் கருத்தில் கொண்டு, விரைவான முறையில் விவசாய நடைமுறைகளை மாற்றுவது சாத்தியமற்றது என சுட்டிக்காட்டுகின்றனர். மேலும், காலநிலை மாற்றத்தின் தாக்கம் உற்பத்தி குறைவுக்கு வழிவகுக்குமா என்ற கவலையும் நிலவுகிறது. இந்த விவாதங்கள், சூழலியல் பாதுகாப்புக்கும் உணவுப் பாதுகாப்புக்கும் இடையிலான சமநிலையை பேணுவதன் முக்கியத்துவத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன.|

சில நிபுணர்கள், இயற்கை விவசாயம் மற்றும் சேதன விவசாயம் ஆகியவை மட்டுமே நிலைபேறான விவசாயத்துக்கான ஒரே வழி என வாதிடும்போது, இந்த நிலைப்பாடு ஒரு பக்கச்சார்பானது எனலாம். குறிப்பாக, இந்த முறைகள் பொருளாதார ரீதியாக விவசாயிகளுக்கு நிலையான வருமானத்தை வழங்குமா என்பது கேள்விக்குறியாக உள்ளது. இலங்கையின் அண்மைய பொருளாதார நெருக்கடியின் போது, முழுமையாக சேதன விவசாயத்திற்கு மாறியதால் ஏற்பட்ட விளைவுகள் இதற்கு ஒரு சிறந்த உதாரணமாகும். இது, இயற்கை விவசாயம் அல்லது சேதன விவசாயம் மட்டுமே முழுமையான தீர்வாக இருக்க முடியாது என்பதை சுட்டிக்காட்டுகிறது. மாறாக, நிலைபேறான விவசாயம் என்பது பல்வேறு நடைமுறைகளின் ஒரு கலவை என்பதை புரிந்துகொள்ள வேண்டும். இதில் கலப்புப் பண்ணை முறை, துல்லியமான விவசாயம் (Precision Farming), நீர்ப்பாசன முகாமைத்துவம் மற்றும் நோய்/கிருமி கட்டுப்பாட்டுக்கான ஒருங்கிணைந்த முறை போன்றவை உள்ளடங்கும். உணவுப் பாதுகாப்பை உறுதிசெய்யவும், அதேவேளை சுற்றுச்சூழலைப் பாதுகாக்கவும் இந்த கலப்பு அணுகுமுறை அவசியமானது. மேலும், பாரம்பரிய விவசாய நடைமுறைகளுடன் நவீன தொழில்நுட்பங்களை இணைப்பதன் மூலம், உற்பத்தியை அதிகரிக்கவும், வளங்களை திறம்பட பயன்படுத்தவும் முடியும்.|

இலங்கையைப் பொறுத்தவரை, இந்தியாவின் அனுபவங்களிலிருந்து பல பாடங்களைக் கற்றுக்கொள்ள முடியும். முதலில், நிலைபேறான விவசாயம் என்பது ஒரு ஒற்றை-முறை அணுகுமுறை அல்ல. இது காலநிலை, மண் மற்றும் பயிர் வகைக்கு ஏற்ற பல நுட்பங்களின் கலவையாகும். நீர்ப் பயன்பாட்டை குறைக்கும் நுண் நீர்ப்பாசனம் (Micro Irrigation), மண்ணின் ஆரோக்கியத்தை மேம்படுத்தும் மண் சுகாதார முகாமைத்துவம், மற்றும் பல்வேறு பயிர்களையும் கால்நடை வளர்ப்பையும் இணைக்கும் கலப்புப் பண்ணை முறை ஆகியவை இலங்கைக்குப் பொருத்தமான மாற்று வழிகளாகும். தனியார் நிறுவனங்களும், விவசாய தொழில்நுட்ப நிறுவனங்களும் (agtechs) இந்த மாற்றத்தில் பங்களிக்க முடியும். உதாரணமாக, பயிர் பாதுகாப்பு, அறுவடை தொழில்நுட்பங்கள் மற்றும் விவசாய முகாமைத்துவத்தில் நிபுணத்துவம் வாய்ந்த நிறுவனங்கள் விவசாயிகளுக்கு ஆதரவு வழங்கலாம். விவசாயிகளுக்கு பொருளாதார ரீதியான இலாபம் ஈட்டித்தரும் முறைகள் மட்டுமே நிலைபேறானதாக இருக்கும். வருமானம் அதிகரிக்காத எந்தவொரு மாற்றமும் நிரந்தரமாக நிலைக்காது. எனவே, அரசாங்கம் விவசாயிகளை ஊக்குவிக்கும் வகையில் சந்தைப்படுத்தல் வாய்ப்புகள், மானியங்கள் மற்றும் தொழில்நுட்ப உதவிகள் ஆகியவற்றை வழங்க வேண்டும். மேலும், ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தின் விவசாய கொள்கைகளை போல், காலநிலை மற்றும் சுற்றுச்சூழலுக்கு உகந்த விவசாய முறைகளுக்கு நிதி உதவிகளை வழங்குவதற்கான ஒரு வழியை இலங்கை அரசாங்கம் கருத்தில் கொள்ளலாம்.|

சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்புக்கும், உணவுப் பாதுகாப்புக்கும் இடையே சமநிலையை ஏற்படுத்தும் ஒரு நிலைபேறான விவசாய கொள்கை இலங்கைக்கு அவசியம். கண்மூடித்தனமாக ஒரு குறிப்பிட்ட விவசாய முறைக்கு மாறுவது, கடந்தகால அனுபவங்களில் இருந்து நாம் அறிந்தபடி, பொருளாதார மற்றும் உணவு நெருக்கடிகளுக்கு வழிவகுக்கும். மாறாக, பல்வேறு மாற்று வழிகளை ஆராய்ந்து, உள்ளூர் நிலைமைகளுக்கு ஏற்ற ஒரு விரிவான மூலோபாயத்தை வகுப்பது இன்றியமையாதது. விவசாயிகளும், அரசாங்கமும், தனியார் துறையும், ஆய்வாளர்களும் இணைந்து செயல்பட்டால் மட்டுமே, காலநிலை மாற்றத்தின் சவாலை எதிர்கொண்டு, எதிர்கால சந்ததியினருக்கு ஒரு பாதுகாப்பான உணவு முறையை உருவாக்க முடியும். இது ஒரு நீண்ட பயணம், ஆனால் அதற்கான முதல் அடியை நாம் இன்று உறுதியாக எடுத்து வைக்க வேண்டும்.