டிட்வா சூறாவளியினால் இலங்கையின் விவசாயத் (Agriculture) துறைக்கு 814 மில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர் இழப்பு ஏற்பட்டுள்ளதுடன், இது 2026 ஆம் ஆண்டின் உணவுப் பாதுகாப்பை [Food Security] பெருமளவு அச்சுறுத்துகிறது.
மகா பருவ நெற்செய்கையில் [Maha Season] இலக்கிடப்பட்ட 800,000 ஹெக்டேயரில் 563,950 ஹெக்டேயர் மாத்திரமே பயிரிடப்பட்டுள்ள நிலையில், அவற்றில் பெரும்பாலானவை வெள்ளத்தினால் கடும் பாதிப்புகளைச் சந்தித்துள்ளன.
சந்தைகளில் கரட், பச்சை மிளகாய் போன்ற அத்தியாவசிய மரக்கறிகளின் விலைகள் 100% முதல் 350% வரை அதிகரித்துள்ளமை, குறைந்த வருமானம் பெறும் குடும்பங்களின் போசனை நிலையை [Nutrition Status] மோசமாக்கியுள்ளது.
- இதர வயல் பயிர்களில் 64 சதவீதமும், மரக்கறிச் செய்கையில் 74 சதவீதமும் அழிவடைந்துள்ளமை விவசாயிகளின் வருமானத்தை வீழ்த்தி, அவர்களை கடன் பொறிக்குள் [Debt Trap] தள்ளும் அபாயத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது.
"பசி என்பது போதுமான உணவு இல்லாததால் ஏற்படுவதல்ல; மாறாக, குறிப்பிட்ட சில மனிதர்களுக்கு அந்த உணவைப் பெற்றுக்கொள்ளும் ஆற்றல் இல்லாததால் ஏற்படுவதாகும்." என்று நோபல் பரிசு பெற்ற இந்தியப் பொருளாதார நிபுணர் அமர்த்தியா சென் [Amartya Sen] தனது ஆய்வுகளில் குறிப்பிட்டுள்ளார். 2025 ஆம் ஆண்டின் இறுதியில் இலங்கை எதிர்கொண்டுள்ள சூழல், சென்னின் இந்த கூற்றை மிகத் துல்லியமாக மெய்ப்பிக்கின்றது. 2022 ஆம் ஆண்டின் பொருளாதாரச் சரிவிலிருந்து மீண்டு, மெதுவானதொரு வளர்ச்சியை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருந்த இலங்கையின் சமூக-பொருளாதாரக் கட்டமைப்பின் மீது 'டிட்வா' [Cyclone Ditwah] சூறாவளி ஒரு பாரிய தாக்குதலைத் தொடுத்துள்ளது. இந்தப் பேரிடர் ஏற்படுத்திய நேரடிப் பௌதிகச் சேதங்களை விடவும், விவசாயத் துறையில் அது ஏற்படுத்தியுள்ள 'மறைந்திருக்கும் பாதிப்புகள்' [Hidden Agricultural Toll] மிகவும் அபாயகரமானவை.
2025 இன் இறுதிப்பகுதியில் ஏற்பட்ட இந்த அழிவு, 2026 ஆம் ஆண்டின் உணவுத் தட்டுப்பாடு மற்றும் விலையேற்றம் என்பவற்றிற்கு ஒரு அத்திவாரமாக மாறியுள்ளது. எமது தேசத்தின் பொருளாதார முன்னேற்றத்தை வெறுமனே எண்களில் மட்டும் கணக்கிடாமல், ஒரு சாமானியனின் உணவுத் தட்டில் இருக்கும் சத்துணவின் அளவைக் கொண்டு கணக்கிட வேண்டிய தருணம் இது. தற்போதைய சூழலில் நாம் நம்மை நோக்கி எழுப்ப வேண்டிய தார்மீகக் கேள்வி இதுதான்: எமது விவசாயக் கட்டமைப்பு ஒரு இயற்கைச் சீற்றத்தைத் தாங்க முடியாத அளவிற்கு இவ்வளவு பலவீனமாக இருப்பது ஏன்?
இலங்கையின் விவசாயத் துறையைப் பொறுத்தவரையில், டிட்வா சூறாவளி மிகவும் மோசமான ஒரு காலப்பகுதியில் தாக்கியுள்ளது. யால பருவ [Yala Season] அறுவடை முடிவடைந்து, நாட்டின் பிரதான நெற்பயிர்ச் செய்கையான மகா பருவம் [Maha Season] ஆரம்பமாகியிருந்த வேளையில் இது நிகழ்ந்துள்ளது. உலக வங்கியின் [World Bank 2025] தரவுகளின்படி, இச்சூறாவளியினால் இலங்கைக்கு ஏற்பட்ட மொத்தப் பௌதிகச் சேதம் 4.1 பில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர்கள் ஆகும். இதில் விவசாயத் துறைக்கு மாத்திரம் 814 மில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர்கள் இழப்பு ஏற்பட்டுள்ளது. புள்ளிவிபர ரீதியாகப் பார்த்தால், இலங்கையின் வருடாந்த அரிசித் தேவை சுமார் 4 மில்லியன் மெட்ரிக் தொன்களாகும். இதனைப் பூர்த்தி செய்ய மகா பருவத்தில் மாத்திரம் சுமார் 800,000 ஹெக்டேயர் நிலப்பரப்பில் பயிர்ச் செய்கை முன்னெடுக்கப்பட வேண்டும்.
இருப்பினும், அனர்த்த முகாமைத்துவ மத்திய நிலையத்தின் [Disaster Management Centre - DMC] அறிக்கையின்படி, 563,950 ஹெக்டேயர் நிலப்பரப்பில் மாத்திரமே பயிர்ச் செய்கை ஆரம்பிக்கப்பட்டிருந்தது. அதிலும் பெரும்பாலான பயிர்கள் இளம்பருவத்தில் இருந்தபோது வெள்ளத்தில் மூழ்கியதால், 2026 ஆம் ஆண்டிற்கான உள்நாட்டு அரிசி உற்பத்தி பாரிய வீழ்ச்சியைச் சந்திக்கும் என்பது உறுதியாகியுள்ளது. இந்தப் பாதிப்பானது வெறுமனே நெற்பயிரோடு நின்றுவிடவில்லை; இதர வயல் பயிர்களில் 64 சதவீதமும், மரக்கறிச் செய்கையில் [Vegetable Cultivation] 74 சதவீதமும் அழிவடைந்துள்ளதாக மத்திய வங்கியின் [Central Bank of Sri Lanka 2025] நாளாந்த விலை அறிக்கைகள் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. இது இலங்கையின் கிராமப்புற வறுமையை [Rural Poverty] மேலும் தீவிரப்படுத்தியுள்ளது.
இந்த நெருக்கடி ஏன் இவ்வளவு தீவிரம் அடைந்துள்ளது என்பதை ஆராயும்போது, இலங்கையின் விவசாயக் கொள்கை முகாமைத்துவத்தில் [Policy Management] நிலவும் நீண்டகாலப் பலவீனங்கள் வெளிச்சத்திற்கு வருகின்றன. "வறுமை என்பது வெறும் வருமானக் குறைவு மட்டுமல்ல; அது ஒரு மனிதன் தனது முழுத் திறனையும் உணர்ந்து கொள்வதற்கான வாய்ப்புகள் மறுக்கப்படுவதாகும்." என்று கிராமிய வங்கியின் ஸ்தாபகர் முகமது யூனுஸ் [Muhammad Yunus] கூறுகிறார். இலங்கையின் சிறுதோட்ட விவசாயிகள் [Smallholder Farmers] ஏற்கனவே உரப் பற்றாக்குறை மற்றும் எரிபொருள் விலையேற்றத்தினால் வாழ்வாதாரப் போராட்டத்தை எதிர்கொண்டுள்ளனர்.
இச்சூறாவளி அவர்களது எஞ்சியிருந்த சேமிப்பையும் சிதைத்துள்ளது. நுவரெலியா மாவட்டத்தின் கல்கடபதன [Galkadapathana] போன்ற கிராமங்களில் பசுமை இல்லங்களுக்குள் [Greenhouses] முன்னெடுக்கப்பட்ட நவீன விவசாய முறைகள் கூட நிலச்சரிவு மற்றும் கடும் காற்றினால் சிதைக்கப்பட்டுள்ளன. கடந்த 2017 ஆம் ஆண்டு ஏற்பட்ட வெள்ளப்பெருக்கோடு ஒப்பிடுகையில், இம்முறை தேயிலை, இறப்பர் மற்றும் தென்னை போன்ற பெருந்தோட்டப் பயிர்களுக்கு [Plantation Crops] ஏற்பட்ட சேதங்கள் அதிகம். இது நாட்டின் அந்நியச் செலாவணி ஈட்டலில் [Foreign Exchange Earnings] பாரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும். குறிப்பாக, தேயிலைச் செடிகளின் வேர்கள் அழுகுதல் மற்றும் பூக்கள் உதிர்தல் காரணமாக அடுத்த சில மாதங்களில் ஏற்றுமதி வருமானம் குறையும் அபாயம் உள்ளது. அரசாங்கத்தின் தரப்பில் மேலதிக நிதி ஒதுக்கீடுகள் செய்யப்பட்டாலும், அவை பெரும்பாலும் உடனடி நிவாரணத்திற்கே [Emergency Relief] போதுமானதாக உள்ளனவே தவிர, நீண்டகால மறுசீரமைப்புக்கு அவை போதுமானதாக இல்லை.
இத்தகைய சிக்கலான சமூக-பொருளாதார நெருக்கடியிலிருந்து மீள்வதற்கு நாம் சில ஆக்கபூர்வமான மற்றும் தரவுகள் அடிப்படையிலான தீர்வுகளை நோக்கி நகர வேண்டும். முதலாவதாக, பாதிக்கப்பட்ட பிரதேசங்களில் இருந்து நுகர்வுச் சந்தைகளுக்கு [Dambulla and Colombo Markets] உணவைக் கொண்டு செல்லும் விநியோகச் சங்கிலியை [Supply Chain] உடனடியாக சீரமைக்க வேண்டும். நுவரெலியா, பதுளை மற்றும் கண்டி ஆகிய மாவட்டங்களை இணைக்கும் வீதி வலையமைப்புகளை அவசரமாகத் திருத்துவதன் மூலம், சந்தையில் நிலவும் செயற்கையான தட்டுப்பாட்டைக் குறைத்து விலைகளை ஓரளவுக்குக் கட்டுப்படுத்த முடியும். இரண்டாவதாக, விவசாயிகளுக்கு வெறும் நிவாரணப் பொதிகளை வழங்காமல், 'காலநிலை மாற்றத்திற்கு ஈடுகொடுக்கும் விவசாய முறைகளை' [Climate-smart Agriculture] ஊக்குவிக்க வேண்டும். இதற்காக குறைந்த வட்டி விகிதத்திலான கடன்கள் [Soft Loans] மற்றும் மீள் நடுகைக்கான மானியங்கள் வழங்கப்பட வேண்டும்.
சொட்டு நீர்ப்பாசனம் [Drip Irrigation] மற்றும் சரிவுகளில் மண் அரிப்பைத் தடுக்கும் நவீனத் தொழில்நுட்பங்களை அறிமுகப்படுத்துவதன் மூலம் எதிர்கால அனர்த்தங்களின் பாதிப்பைக் குறைக்கலாம். சர்வதேச தொழிலாளர் அமைப்பு [International Labour Organization - ILO] பரிந்துரைப்பது போல, பெருந்தோட்டத் தொழிலாளர்களின் வருமானப் பாதுகாப்பை உறுதிப்படுத்த விசேட காப்புறுதித் திட்டங்கள் [Insurance Schemes] அறிமுகப்படுத்தப்பட வேண்டும். மேலும், வெங்காயம், உருளைக்கிழங்கு மற்றும் பருப்பு வகைகளின் இறக்குமதியைச் சீரமைப்பதன் மூலம் உள்நாட்டுத் தட்டுப்பாட்டை ஈடுசெய்யும் அதேவேளை, அந்நியச் செலாவணி கையிருப்பையும் கவனமாக முகாமைத்துவம் செய்ய வேண்டும்.
டிட்வா சூறாவளியின் தாக்கம் என்பது வெறும் ஒரு காலநிலைப் பிரச்சினை மட்டுமல்ல, அது ஒரு ஆழமான சமூக நீதிப் பிரச்சினையாகும். ஐந்தாம் தரத்திற்கு உட்பட்ட குழந்தைகள், கர்ப்பிணித் தாய்மார்கள் மற்றும் முதியோர்கள் இந்த விலையேற்றத்தினால் போசனைக்குறைபாட்டிற்கு [Malnutrition] ஆளாகும் அபாயம் உள்ளது. இவர்களுக்காக இலக்கிடப்பட்ட உணவு மானியத் திட்டங்களை [Targeted Food Subsidies] அரசாங்கம் உடனடியாகச் செயற்படுத்த வேண்டும். ஒரு தேசத்தின் உண்மையான வளர்ச்சி என்பது அதன் பங்குச் சந்தை குறியீடுகளில் இல்லை; மாறாக, அனர்த்தத்தின் போது ஒரு தாய் தனது குழந்தைக்கு வழங்கும் சத்தான உணவிலேயே தங்கியுள்ளது. நாம் வளர்ச்சியை 'மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின்' சதவீதங்களில் பார்ப்பதை விடுத்து, எத்தனை உயிர்கள் வறுமையிலிருந்து மீட்கப்பட்டுள்ளன என்பதைக் கொண்டு அளவிட வேண்டும்.
டிட்வா விட்டுச் சென்றிருக்கும் இந்தப் பாடத்தைப் பயன்படுத்தி, எதிர்கால அனர்த்தங்களை எதிர்கொள்ளக்கூடிய ஒரு வலிமையான மற்றும் நிலையான விவசாயக் கட்டமைப்பை உருவாக்குவதே இன்றைய காலத்தின் கட்டாயமாகும். எமது கூட்டுப் பொறுப்பு என்பது பாதிக்கப்பட்ட விவசாயிகளுக்குக் கைகொடுப்பதும், 2026 இல் ஏற்படக்கூடிய உணவுப் பஞ்சத்தைத் தடுக்க இன்றே திட்டமிடுவதும் ஆகும். ஒரு தேசமாக நாம் ஒன்றிணைந்து செயற்பட்டால் மட்டுமே, இந்த இயற்கைப் பேரிடியை ஒரு பொருளாதார மாற்றத்திற்கான வாய்ப்பாக மாற்ற முடியும்.
.jpg)
0 comments:
Post a Comment