'தித்வா'வின் வடுக்கள்: நிவாரணத்திலிருந்து நிலையான பொருளாதார மீட்சியை நோக்கி

கடந்த 2025 நவம்பர் மாதத்தின் பிற்பகுதியில் இலங்கையின் கரையோரங்களைக் கடந்த 'தித்வா' சூறாவளி (Cyclone Ditwah), தேசத்தின் நவீன வரலாற்றில் முன்னெப்போதும் இல்லாததொரு சமூக-பொருளாதாரச் சவாலை (Socio-economic challenge) எமக்கு முன் நிறுத்தியுள்ளது. உடனடி மனிதாபிமானப் பதிலளிப்பு நடவடிக்கைகளில் அரசாங்கமும் தொண்டு நிறுவனங்களும் முதன்மையாகக் கவனம் செலுத்தி வருகின்ற போதிலும், சர்வதேச முகவர் நிலையங்களிலிருந்து வெளிவரும் புதிய தரவுகள், நாட்டின் பேரண்டப் பொருளாதார ஸ்திரத்தன்மைக்கும் (Macroeconomic stability) மிகவும் பாதிக்கப்படக்கூடிய மக்களின் வாழ்வாதாரத்திற்கும் ஏற்பட்டுள்ள ஆழமானதும், அமைப்பு ரீதியானதுமான அச்சுறுத்தலைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. தேசிய மற்றும் சர்வதேச அபிவிருத்திக் கொள்கை வகுப்பாளர்கள் மற்றும் அவதானிப்பவர்களின் பார்வையில், தற்போதைய மீட்புச் செயல்முறையானது வெறுமனே பழைய நிலைக்குத் திரும்புவதாக (Status Quo) அமையக்கூடாது என்பது தெளிவாகிறது. மாறாக, இது அனர்த்த இடர் முகாமைத்துவத்தை (Disaster Risk Management) வலுவான வேலைவாய்ப்பு மற்றும் சமூகப் பாதுகாப்பு கொள்கைகளுடன் ஒருங்கிணைக்கும் ஒரு மாற்றத்திற்கான முயற்சியாக அமைவது காலத்தின் கட்டாயமாகும்.

சர்வதேச தொழிலாளர் ஸ்தாபனம் (ILO) மற்றும் உலக வங்கி (World Bank) ஆகியவற்றின் ஆரம்பக்கட்ட மதிப்பீடுகள் அனர்த்தத்தின் தாக்கத்தை மிகவும் நிதானத்துடனும் கவலையுடனும் உற்றுநோக்க வைக்கின்றன. பொருளாதார நடவடிக்கைகளுக்கான ஒரு பதிலீடாக இரவு நேர ஒளித் தரவுகளைப் (Night-time light data) பயன்படுத்தி சர்வதேச தொழிலாளர் ஸ்தாபனம் மேற்கொண்ட ஆய்வின் படி, இலங்கையின் தேசிய மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் (GDP) சுமார் 16.3 விழுக்காடு, அதாவது ஏறத்தாழ 16 பில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர் (USD 16 Billion) மதிப்பிலான பொருளாதார நடவடிக்கைகள் அனர்த்தத்தினால் பாதிக்கப்படக்கூடிய அபாயத்திற்கு உள்ளாகியுள்ளன. இந்தத் தரவு உணர்த்தும் மிக முக்கியமான செய்தி யாதெனில், அனர்த்தத்தின் தாக்கம் நாடு முழுவதும் சீராகப் பரவாமல், குறிப்பிட்ட சில பொருளாதார கேந்திர நிலையங்களில் செறிவடைந்துள்ளமையாகும். இந்த இடம்சார்ந்த இடர்ச் செறிவு (Spatial concentration of risk), மீட்பு நடவடிக்கைகளில் சமச்சீரற்ற தன்மையை உருவாக்குவதுடன், ஏற்கனவே நிலவும் பிராந்திய ஏற்றத்தாழ்வுகளை மேலும் ஆழமாக்கும் அபாயத்தைக் கொண்டுள்ளது.

இதற்கு இணையாக, உலக வங்கியின் பூகோள விரைவான அனர்த்தத்திற்குப் பின்னரான சேத மதிப்பீட்டு அறிக்கை (Global Rapid Post-Disaster Damage Estimation - GRADE), நேரடி பௌதீகச் சொத்துக்களுக்கு ஏற்பட்ட சேதத்தை மட்டும் சுமார் 4.1 பில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர் என மதிப்பிட்டுள்ளது. இது 2024 ஆம் ஆண்டின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 4 விழுக்காடாகக் காணப்படுகிறது. கொள்கை வகுப்பாளர்களும் பொதுமக்களும் இந்த இரண்டு எண்களுக்கும் இடையிலான வேறுபாட்டைத் தெளிவாகப் புரிந்துகொள்வது அவசியமாகும். 16 பில்லியன் டொடாலர் என்பது பாதிக்கப்பட்ட வலயங்களில் (Zones) இடருக்கு உள்ளாகியுள்ள மொத்தப் பொருளாதார மதிப்பைக் குறிக்கின்றது. அதேவேளை, 4.1 பில்லியன் டொடாலர் என்பது உடைந்த பாலங்கள், இடிந்த வீடுகள் மற்றும் சேதமடைந்த மின்வழங்கல்கள் போன்ற பௌதீக உட்கட்டமைப்புகளுக்கு ஏற்பட்ட உடனடிச் செலவைக் குறிக்கிறது. வணிகத் தடங்கல்கள் மற்றும் "மீண்டும் சிறந்ததாய் கட்டியெழுப்புதல்" (Building Back Better) போன்ற மறைமுக இழப்புகளையும் செலவுகளையும் கணக்கிடும்போது, மொத்தத் தேவை இந்த ஆரம்ப மதிப்பீடுகளை விடப் பல மடங்கு அதிகமாக இருக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை.

குறிப்பாக, உட்கட்டமைப்புத் துறைக்கு (போக்குவரத்து, நீர், எரிசக்தி) ஏற்பட்டுள்ள சேதம் மொத்தச் சேதத்தில் 42 விழுக்காடாக (1.735 பில்லியன் டொடாலர்) காணப்படுகிறது. இது பொருளாதாரத்தின் நாடி நரம்புகளைத் துண்டித்துள்ளது. இதற்கு அடுத்தபடியாகக் குடியிருப்புக்கட்டிடங்கள் 24 விழுக்காடும், விவசாயம் மற்றும் மீன்பிடித்துறை 20 விழுக்காடும் பாதிப்பைச் சந்தித்துள்ளன. இந்த எண்கள் வெறும் புள்ளிவிவரங்கள் அல்ல; இவை ஆயிரக்கணக்கான குடும்பங்களின் சிதைந்த கனவுகளின் பிரதிபலிப்பாகும்.

இவ்விடயத்தில் எழக்கூடிய ஒரு பொதுவான வாதம் அல்லது எதிர்நோக்கு யாதெனில், அனர்த்தத்தின் பின்னர் அரசாங்கம் மற்றும் அதிகாரிகளின் முதன்மைப் பணியாகச் சேதமடைந்த வீதிகள், பாலங்கள் மற்றும் மின்சாரக் கட்டமைப்புகளைச் சீரமைப்பதே இருக்க வேண்டும் என்பதாகும். உடனடிப் பௌதீக உட்கட்டமைப்பு மறுசீரமைப்பு பொருளாதாரத்தை மீண்டும் இயல்பு நிலைக்குக் கொண்டுவரும் என்றும், வாழ்வாதாரப் பிரச்சினைகள் தானாகவே சரியாகிவிடும் என்றும் சிலர் வாதிடலாம். இந்த அணுகுமுறை விரைவான தீர்வாகத் தோன்றினாலும், இது ஒரு முழுமையற்ற மற்றும் ஆபத்தான பார்வையாகும். உட்கட்டமைப்பை மட்டும் மையமாகக் கொண்ட மீட்பு நடவடிக்கை, சமூகத்தின் அடித்தளத்தில் இருக்கும் பாதிக்கப்படக்கூடிய மனித வளத்தைப் புறக்கணிப்பதாக அமையும்.

சர்வதேச தொழிலாளர் ஸ்தாபனத்தின் தரவுகள் இக்கருத்தை வலுப்படுத்துகின்றன. சுமார் 3 இலட்சத்து 74 ஆயிரம் தொழிலாளர்கள் வெள்ளம் மற்றும் மண்சரிவுகளால் நேரடியாகப் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். ஏற்கனவே கோவிட்-19 பெருந்தொற்று மற்றும் 2022 பொருளாதார நெருக்கடியின் வடுக்களைச் சுமந்து நிற்கும் தொழிலாளர் வர்க்கத்திற்கு இது ஒரு மரண அடியாகும். மாதாந்த வருமான இழப்பு மட்டும் 48 மில்லியன் டொடாலர் என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. வெறும் உட்கட்டமைப்பைச் சீரமைப்பது, வேலையிழந்த இந்தத் தொழிலாளர்களின் கைகளுக்கு உடனடி வருமானத்தை வழங்காது. மேலும், விவசாயம் மற்றும் மீன்பிடித் துறைகளில் ஏற்பட்டுள்ள பாதிப்பு, தேசிய உணவுப் பாதுகாப்பிற்குப் (National Food Security) பெரும் அச்சுறுத்தலாகும். குறிப்பாக, இலங்கையின் ஏற்றுமதிப் பொருளாதாரத்தின் முதுகெலும்பான தேயிலைத் துறை கடும் பாதிப்பைச் சந்தித்துள்ளது. உற்பத்தி இழப்பு 35 விழுக்காடு வரை இருக்கலாம் எனக் கணிக்கப்பட்டுள்ளது. இதில் மிகக் கவலையளிக்கும் விடயம் என்னவென்றால், இத்துறையின் உற்பத்தியில் 70 விழுக்காட்டினை வழங்கும் சிறு தேயிலைத் தோட்ட உரிமையாளர்களே (Smallholder farmers) அதிகம் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். இவர்களிடம் இத்தகைய அதிர்ச்சிகளைத் தாங்குவதற்கான நிதியியல் காப்பீடுகளோ அல்லது சேமிப்புகளோ இல்லை. எனவே, பௌதீகக் கட்டுமானங்களை மட்டும் முன்னிறுத்தும் "பழைய நிலைக்குத் திரும்பும்" அணுகுமுறை, ஏழை விவசாயிகளை நீண்டகால வறுமைப் பொறிக்குள் (Poverty traps) தள்ளிவிடும் அபாயம் உள்ளது.

கண்டி மற்றும் புத்தளம் போன்ற மாவட்டங்களில் சேதம் செறிவாகக் காணப்படுகின்றது. கண்டி மாவட்டத்தில் 689 மில்லியன் டொடாலரும், புத்தளத்தில் 486 மில்லியன் டொடாலரும் சேதம் ஏற்பட்டுள்ளதாகத் தரவுகள் கூறுகின்றன. ஒரு தேசிய அளவிலான பொதுவான மீட்புத் திட்டம், இத்தகைய பாதிக்கப்பட்ட பிரதேசங்களின் தனித்துவமான தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யத் தவறிவிடக்கூடும். "இடம்சார்ந்த செறிவு" (Spatial concentration) என்பது சில பகுதிகளை "புறக்கணிப்புப் பைகளாக" (Pockets of neglect) மாற்றும் அபாயத்தையும் கொண்டுள்ளது. எனவே, அதிகாரத்தைப் பரவலாக்கி, உள்ளூர் அதிகாரிகளுக்கு வளங்களையும் தொழில்நுட்ப உதவிகளையும் வழங்குவதே சரியான அணுகுமுறையாகும்.

இச்சூழலில், இலங்கையின் பொருளாதார மீட்சிக்கான மூலோபாயக் கட்டமைப்பானது பல்துறை அணுகுமுறையைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். சர்வதேசச் சிறந்த நடைமுறைகளை, குறிப்பாகப் பங்களாதேஷின் "மீள்தன்மையை அதிகரித்தல்" (Enhancing Resilience) திட்டங்கள் மற்றும் வியட்நாமின் ஒருங்கிணைந்த அனர்த்த இடர் முகாமைத்துவ மாதிரிகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு சில காத்திரமான தீர்வுகள் முன்வைக்கப்படுகின்றன.

முதலாவதாக, அரசாங்கம் ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் முகவர் அமைப்புகளுடன் இணைந்து "வேலைவாய்ப்புச் செறிவான முதலீட்டுத் திட்டங்களை" (Employment-Intensive Investment Programmes - EIIP) உடனடியாக முன்னுரிமைப்படுத்திச் செயற்படுத்த வேண்டும். இத்திட்டங்கள் மூலம் அனர்த்தத்தால் பாதிக்கப்பட்ட தொழிலாளர்களைக் குப்பைகளை அகற்றுதல், சிறிய குளங்களைப் புனரமைத்தல் மற்றும் கிராமப்புற வீதிகளைச் சீரமைத்தல் போன்ற பணிகளில் ஈடுபடுத்தி, அவர்களுக்கு உடனடிப் பண உதவியை வழங்க முடியும். இது பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் கைகளில் பணப்புழக்கத்தை அதிகரிப்பதுடன், உள்ளூர் பொருளாதாரத்தை உயிர்ப்பிக்கவும், அத்தியாவசிய உட்கட்டமைப்புகளைச் சமூகப் பங்களிப்புடன் மீட்டெடுக்கவும் உதவும். இது வெறும் நிவாரணம் அல்ல; இது பொருளாதாரத் தூண்டலாகும்.

இரண்டாவதாக, சிறு, குறு மற்றும் நடுத்தர முயற்சியாண்மைகளுக்கான (MSMEs) இலக்கு வைக்கப்பட்ட ஆதரவு அவசியமாகும். இலங்கைப் பொருளாதாரத்தின் முதுகெலும்பாகத் திகழும் இத்துறையினர், பெரும்பாலும் மீட்பு உதவிகளைப் பெறுவதில் பின்தங்கியே உள்ளனர். இயந்திரங்களைப் பழுதுபார்ப்பதற்கும், கையிருப்புகளை மீள நிரப்புவதற்கும் ஏதுவாக, திருப்பிச் செலுத்தத் தேவையில்லாத மானியங்கள் அல்லது அதிக மானியத்துடனான கடன்களை வழங்க ஒரு பிரத்யேக "மீட்பு மானிய வசதி" (Recovery Grant Facility) உருவாக்கப்பட வேண்டும். குறிப்பாக, தேயிலைத் துறையில் பாதிக்கப்பட்ட சிறு தோட்ட உரிமையாளர்களுக்கு உயர்தரக் கன்றுகள் மற்றும் தொழில்நுட்ப உதவிகள் வழங்கப்பட வேண்டும். இது ஏற்றுமதி வருமானத்தைப் பாதுகாப்பதற்கும், கிராமப்புற வாழ்வாதாரத்தை உறுதி செய்வதற்கும் இன்றியமையாதது.

மூன்றாவதாக, சமூகப் பாதுகாப்பு (Social Protection) மற்றும் காப்பீட்டுத் துறையை வலுப்படுத்துதல் காலத்தின் தேவையாகும். தற்போதைய நெருக்கடியானது, அதிர்ச்சிகளுக்குப் பதிலளிக்கக்கூடிய (Shock-responsive) ஒரு சமூகப் பாதுகாப்பு அமைப்பை உருவாக்குவதற்கான உந்துசக்தியாக அமைய வேண்டும். அனர்த்த இடர் தரவுகளைத் தேசியச் சமூகப் பதிவேட்டுடன் ஒருங்கிணைப்பதன் மூலம், அனர்த்தம் ஏற்படும்போது பாதிக்கப்பட்ட பயனாளிகளுக்குத் தானாகவே உதவிகளை அதிகரிக்க முடியும். மேலும், எதிர்காலக் காலநிலை நிகழ்வுகளின் நிதியியல் அபாயத்தை மாற்றுவதற்கு, அரசாங்கம் இறையாண்மை அனர்த்த இடர் காப்பீடு (Sovereign disaster risk insurance) மற்றும் சிறு விவசாயிகளுக்கான வானிலைச் சுட்டெண் பயிர் காப்பீட்டுத் திட்டங்களை (Weather-indexed crop insurance) ஆராய்ந்து அறிமுகப்படுத்த வேண்டும். இது விவசாயிகளைத் தற்கொலைகளிலிருந்தும், வறுமையிலிருந்தும் பாதுகாக்கும் ஒரு கேடயமாக அமையும்.

நான்காவதாக, உட்கட்டமைப்பு மறுசீரமைப்பில் "மீண்டும் சிறந்ததாய் கட்டியெழுப்புவோம்" (Build Back Better) என்ற கோட்பாட்டை ஒருங்கிணைக்க வேண்டும். உட்கட்டமைப்புச் சேதம் மொத்தச் சேதத்தில் 42 விழுக்காடாக இருப்பதால், வெறுமனே பழைய கட்டுமானங்களை அதே இடத்தில் மீண்டும் கட்டுவது புத்திசாலித்தனமல்ல. நிலச்சரிவு அபாய வலயங்களில் குடியேற்றங்களைத் தடுத்தல், கட்டிடக் குறியீடுகளை (Building codes) இற்றைப்படுத்தல் மற்றும் மேல் நீர்ப்பிடிப்புப் பகுதிகளில் காடுகளை வளர்த்தல் போன்ற இயற்கை சார்ந்த தீர்வுகளில் முதலீடு செய்ய வேண்டும். இது எதிர்கால வெள்ள அபாயங்களைக் குறைப்பதுடன், சூழல் பாதுகாப்பையும் உறுதி செய்யும்.

முடிவாக, 'தித்வா' சூறாவளி காலநிலை மாற்றத்தினால் இலங்கை எவ்வளவு பாதிக்கப்படக்கூடியது என்பதற்கான ஒரு கடுமையான மற்றும் தெளிவான எச்சரிக்கையாகும். எவ்வாறாயினும், மீட்புக்கான பாதை என்பது எமது தொழிலாளர் சந்தை மற்றும் சமூகப் பாதுகாப்பு அமைப்புகளில் உள்ள நீண்டகாலக் கட்டமைப்புப் பலவீனங்களைச் சரிசெய்வதற்கான ஒரு அரிய வாய்ப்பாகவும் அமைகிறது. உடனடி மனிதாபிமான நிவாரணத்துடன், பொருளாதார மீள்தன்மைக்கான (Economic Resilience) தரவு சார்ந்த நீண்டகால முதலீடுகளை இணைப்பதன் மூலம், இலங்கை தனது மீட்புப் பயணத்தை விரைவானதாக மட்டுமல்லாமல், அனைவரையும் உள்ளடக்கியதாகவும் (Inclusive), நிலையானதாகவும் மாற்றியமைக்க முடியும். அடுத்த புயலைச் சமாளிப்பது மட்டுமல்லாமல், மாறிவரும் காலநிலையின் சவால்களுக்கு முகங்கொடுக்கக்கூடிய, அடிப்படையிலேயே வலுவான ஒரு தேசத்தைக் கட்டியெழுப்புவதே எமது இலக்காக அமைய வேண்டும். இத்தகைய தீர்க்கமான மற்றும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் கொள்கைகளே இன்றைய தேவையாகும்.