அநுரவின் நிவாரண அறிவிப்பு- தேசிய மீட்சிக்கு ஒரு பலமான அத்திவாரம்

அண்மையில் 'திட்வா' (Titwa) புயல் மற்றும் அதனுடன் இணைந்த கனமழை, வெள்ளப்பெருக்கு, மற்றும் மண்சரிவினால் இலங்கை தேசம் சந்தித்திருக்கும் பாரிய அழிவுகள், 2004ஆம் ஆண்டின் ஆழிப்பேரலையின் (Tsunami) பின்னரான காலப்பகுதியை ஒத்த ஒரு தேசிய சவாலை உருவாக்கியுள்ளன. நாட்டின் பல பாகங்களிலும் பரவலாகப் பாதிக்கப்பட்ட ஆயிரக்கணக்கான குடும்பங்கள், தமது வாழ்வாதாரத்தையும், உடைமைகளையும், சில சமயங்களில் சொந்தங்களையும் இழந்து, பூச்சியத்தில் இருந்து தமது வாழ்க்கையை மீளத் தொடங்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தத்தில் இருக்கின்றார்கள். இத்தகைய ஒரு இக்கட்டான சூழ்நிலையில், ஜனாதிபதி அநுர குமார திஸாநாயக்க அவர்கள் பாராளுமன்றத்தில் அறிவித்துள்ள விசேட நிவாரண மற்றும் வாழ்வாதார மீட்சித் திட்டங்கள், பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் துயர்துடைப்பதற்கான அரசாங்கத்தின் உறுதியான தலையீட்டைப் பிரதிபலிக்கின்றன. 

இந்த அறிவிப்பு, வெறுமனே ஒரு நிதி உதவித்திட்டம் மட்டுமல்ல; இது அனர்த்தத்தில் சிக்குண்ட மக்களுக்கு நம்பிக்கையையும், உளரீதியான ஆதரவையும் வழங்கும் ஒரு பலமான அத்திவாரமாக (Strong Foundation) அமைகிறது. நீண்டகாலப்

பொருளாதாரச் சவால்களையும், நிதி நெருக்கடிகளையும் நாடு எதிர்கொண்டிருக்கும் ஒரு தருணத்தில், இந்த நிவாரணத் தொகுப்பை (Relief Package) நடைமுறைப்படுத்துதல், முகாமைத்துவம் (Management) மற்றும் இலக்குப்படுத்தல் (Targeting) ஆகியவற்றில் அரசாங்கம் தனது உண்மையான செயல்திறனை நிரூபிக்க வேண்டிய ஒரு கட்டாயம் ஏற்பட்டிருக்கிறது.

ஜனாதிபதி பாராளுமன்றத்தில் அறிவித்த நிவாரணத் தொகுப்பு, பௌதீக இழப்புகள் மற்றும் வாழ்வாதார இழப்புகள் ஆகிய இரண்டையும் உள்ளடக்கி, ஒரு பல்முனை அணுகுமுறையை (Multifaceted Approach) கொண்டுள்ளது. இந்த நிவாரணங்கள் உடனடித் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதையும், குறிப்பாக மிகவும் பாதிக்கப்பட்டுள்ள விவசாயம் மற்றும் கால்நடை வளர்ப்புத் துறைகளை மீளக் கட்டியெழுப்புவதையும் நோக்கமாகக் கொண்டிருப்பது, அதன் தனித்துவமான அம்சமாகும்.

முதலில், வீடுகள் மற்றும் அடிப்படை உபகரணங்களுக்கான நிவாரணங்கள் தொடர்பில், தளபாடங்கள் மற்றும் அத்தியாவசிய உபகரணங்கள் சேதமடைந்த குடும்பங்களுக்கு, அவற்றைக் கொள்வனவு செய்வதற்காக 50,000 ரூபாய் வழங்கப்படும் என்று அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. மேலும், வீடுகள் முழுமையாகவோ அல்லது பகுதியளவிலோ சேதமடைந்தவர்கள், அல்லது தேசிய கட்டிட ஆராய்ச்சி அமைப்பின் (NBRO) பரிந்துரையின் பேரில் வீடுகளை விட்டு வெளியேறுமாறு அறிவுறுத்தப்பட்டவர்கள் ஆகியோருக்கு, தலா 25,000 ரூபாய் கொடுப்பனவு வழங்கப்படவுள்ளது. இந்தத் தொகை, இடம்பெயர்ந்தவர்களின் தற்காலிக வாடகை அல்லது அடிப்படைத் தேவைகளுக்கான அவசரப் பணப்புழக்கத்தை (Emergency Liquidity) வழங்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.

இரண்டாவதாக, விவசாயம் மற்றும் பெருந்தோட்டத் துறைகளுக்கான கொடுப்பனவு மிகவும் விரிவான முறையில் அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. இது நாட்டின் உணவுப் பாதுகாப்பு (Food Security) மற்றும் கிராமப்புற வாழ்வாதாரத்தைப் பாதுகாப்பதில் அரசாங்கத்தின் தீவிர அக்கறையை வெளிப்படுத்துகிறது. நெல், சோளம், நிலக்கடலை மற்றும் ஏனைய தானியங்களைப் பயிரிட்டுள்ள விவசாயிகளுக்கு, ஒரு ஹெக்டேயருக்கு 150,000 ரூபாய் நட்டஈடு வழங்கப்படும். மிளகாய், வெங்காயம், பப்பாளி, வாழை உள்ளிட்ட செய்கைகளை மேற்கொண்ட விவசாயிகளுக்கு ஒரு ஹெக்டேயருக்கு 200,000 ரூபாய் கொடுப்பனவு வழங்கப்படும். இதைவிட, மிளகு, ஏலக்காய், மற்றும் கோப்பி போன்ற நீண்டகாலப் பயிர்களுக்கு (Perennial Crops) அடர்த்திக்கு ஏற்ப நட்டஈடு நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது. உதாரணமாக, ஒரு மிளகு கொடிக்கு 250 ரூபாய் வீதம் நட்டஈடு வழங்கப்படுவது, இத்துறை மீதான துல்லியமான மதிப்பீட்டைக் காட்டுகிறது.

மூன்றாவதாக, கால்நடை வளர்ப்புக்கான நிவாரணம் முதன்முறையாக இவ்வளவு விரிவான கட்டமைப்பில் அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. கால்நடை மருத்துவ அலுவலகங்களில் பதிவு செய்யப்பட்ட ஒரு கலப்பினப் பசுவிற்காக தலா 200,000 ரூபாய் வீதம், அதிகபட்சம் 10 பசுக்களுக்கு உதவித்தொகை வழங்கப்படும். அதேபோன்று, ஒரு நாட்டுப் பசுவிற்காக 50,000 ரூபாய் வீதம் அதிகபட்சம் 20 பசுக்களுக்குக் கொடுப்பனவு வழங்கப்படும். பன்றி, ஆடு மற்றும் செம்மறியாடு வளர்ப்பில் ஈடுபட்டுள்ள பதிவு செய்யப்பட்டவர்களுக்கு, ஒரு விலங்கிற்கு 20,000 ரூபாய் வீதம் அதிகபட்சம் 20 விலங்குகளுக்கு உதவித்தொகை வழங்கப்படும். மேலும், முட்டையிடும் கோழிகள், மற்றும் இறைச்சிக் கோழிகளுக்கான நட்டஈடுகளும் குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையின் அடிப்படையில் (அதிகபட்சம் 10 இலட்சம் ரூபாய் வரை) அறிவிக்கப்பட்டுள்ளன.

இந்த நிவாரணத் தொகுப்பு பொதுவெளியில் இரண்டு முக்கிய முரண்பட்ட கருத்துக்களை உருவாக்கியுள்ளது. ஒரு தரப்பினர், அரசாங்கத்தின் இம்முயற்சியைப் பாராட்டி, இவ்வளவு துல்லியமான, விரிவான நிவாரணக் கட்டமைப்பு இதற்கு முன் அறிவிக்கப்பட்டதில்லை என்று சுட்டிக்காட்டுகின்றனர். குறிப்பாக, விவசாயம் மற்றும் கால்நடை வளர்ப்பில் பதிவு செய்யப்பட்ட விலங்குகள் மற்றும் பயிர்களுக்குக் குறிப்பிட்ட தொகைகளைக் கொடுப்பனவாக அறிவித்திருப்பது, நிவாரண முகாமைத்துவத்தில் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தை உருவாக்கும் என்று அவர்கள் வாதிடுகின்றனர். இந்தத் தொகுப்பு, கிராமப்புறப் பொருளாதாரத்தின் உயிர் நாடிகளை (Lifelines) மீளச் சீராக்கும் என்ற நம்பிக்கையையும் அவர்கள் முன்வைக்கின்றனர். இந்த வாதம், கொள்கையின் வடிவமைப்புத் தரத்தையும், அதன் நோக்கத்தையும் (Objective) சரியாகப் புரிந்துகொள்கிறது. ஆனால், இந்தக் கொள்கை எவ்வளவு சிறந்ததாக இருந்தாலும், அதை நடைமுறைப்படுத்துவதில் உள்ள காலதாமதமும், அதிகாரத்துவச் சிக்கல்களும் (Bureaucratic Hurdles) கடந்த காலங்களில் உதவிகள் பாதிக்கப்பட்டோரைச் சென்றடைவதைத் தடுத்துள்ளன என்ற வரலாற்று யதார்த்தத்தை இது கவனத்தில் கொள்ளத் தவறிவிடுகிறது.

மறுபுறம், நிவாரணத் தொகைகளின் போதாமை குறித்து விமர்சகர்கள் குரல் எழுப்புகின்றனர். உதாரணமாக, வெள்ளத்தால் சேதமடைந்த தளபாடங்களை மீளக் கொள்வனவு செய்வதற்கு 50,000 ரூபாய் என்பது தற்போதைய சந்தை விலையில் மிகக் குறைவானது என்றும், முழுமையான மீளமைப்பிற்கு (Full Reconstruction) இந்தத் தொகை போதாது என்றும் அவர்கள் வாதிடுகின்றனர். மேலும், வீடுகளை விட்டு வெளியேறுமாறு அறிவுறுத்தப்பட்டவர்களுக்கு வழங்கப்படும் 25,000 ரூபாய், நகர்ப்புறங்களில் ஒரு மாத வாடகைக்குக்கூடப் போதுமானதாக இல்லை என்ற நியாயமான வாதமும் முன்வைக்கப்படுகிறது. ஒரு ஹெக்டேயர் விவசாய நிலத்தின் முழுமையான அழிவுக்கு அறிவிக்கப்பட்ட தொகையும், இழக்கப்பட்ட வருமானத்திற்கு ஈடாகாது என்றும் அவர்கள் கூறுகின்றனர். இந்த விமர்சனங்கள் உண்மையானவை என்றாலும், அரசாங்கம் அறிவித்திருப்பது "நட்டஈடு" (Compensation) அல்ல; மாறாக, "நிவாரணம்" மற்றும் "உதவித்தொகை" (Relief and Subsidy) என்பதன் பேதத்தைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். இந்தத் தொகை, பூரண நட்டஈட்டிற்கானது அல்ல. இது பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு உடனடிப் பணப்புழக்கத்தை வழங்குதல், மற்றும் வாழ்வாதாரத்தின் ஒரு பகுதியை மீளச் சீரமைக்கத் துணைநிற்பதை மட்டுமே நோக்கமாகக் கொண்டது. முழுமையான கட்டமைப்பு மீளக்கட்டியெழுப்பும் திட்டங்கள் இதிலிருந்து வேறுபட்டவையாகவே இருக்கும். எனவே, இந்த நிவாரண அறிவிப்பை ஒரு தொடக்கப் புள்ளியாகவும், உறுதியான முதல் படியாகவுமே காண வேண்டும்.

இந்த இக்கட்டான தருணத்தில், ஜனாதிபதி அநுர குமார திஸாநாயக்க அவர்களின் தலைமைத்துவம், ஒரு பாரிய அனர்த்தத்தின்போது அரசாங்கம் எப்படிச் செயற்பட வேண்டும் என்பதற்கான ஒரு நேர்மறையான முன்மாதிரியை (Positive Model) அமைத்திருக்கிறது. இந்த நிவாரணத் தொகுப்பின் மீதான நேர்மறையான பார்வை என்னவென்றால், இது பாதிக்கப்பட்டோரின் மீள்திறனை (Resilience) வளர்க்கும் ஒரு பொறிமுறையை (Mechanism) உருவாக்கும் சாத்தியக்கூறுகளைக் கொண்டுள்ளது. ஒரு கலப்பினப் பசுவிற்கான 200,000 ரூபாய் கொடுப்பனவு, ஒரு மிளகு கொடிக்கான 250 ரூபாய் போன்ற துல்லியமான அறிவிப்புகள், முகாமைத்துவத்தின் தீவிர தன்மையைக் காட்டுகிறது. ஆனால், இந்தக் கொள்கையின் வெற்றி, அரசாங்கத்தின் திணைக்களங்கள் (Departments) மற்றும் அதிகாரிகளின் கைகளிலேயே தங்கியுள்ளது.

முன்னேறிச் செல்வதற்கான மாற்றுத் தீர்வுகள் மற்றும் ஆலோசனைகள்:

1. துரிதப்படுத்தப்பட்ட இலக்கமுறைச் செயலாக்கம் (Accelerated Digital Processing): நிதி அமைச்சும், மாவட்டச் செயலகங்களும் இணைந்து நிவாரணக் கொடுப்பனவுகளை நேரடியாகப் பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் வங்கிக் கணக்குகளுக்கு இலக்கமுறைப் பரிமாற்றத்தின் (Digital Transfer) மூலம் வழங்க வேண்டும். இந்தச் செயல்முறையைத் துரிதப்படுத்துவதற்கு, ஒரு சிறப்புச் செயற்றிட்ட முகாமைத்துவப் பிரிவு (Special Project Management Unit) உருவாக்கப்பட வேண்டும். ஆவணச் சரிபார்ப்பில் தேவையற்ற காலதாமதத்தைத் தவிர்ப்பதற்கு, குறைந்தபட்ச ஆவணங்களை (Minimum Documentation) மட்டுமே கோரி, கள ஆய்வை (Field Verification) துரிதப்படுத்த வேண்டும்.

2. மனவள ஆற்றுகை இணைப்பு (Integration of Psychological Counseling): பணம் மற்றும் பௌதீக உதவி மட்டும் போதாது. அனர்த்தத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு, குறிப்பாக உயிரிழப்புகள் ஏற்பட்ட குடும்பங்களுக்கும், வாழ்நாள் சேமிப்பை இழந்தவர்களுக்கும், நிதி உதவியுடன் சேர்த்து உளரீதியான ஆதரவு (Mental Support) மற்றும் மனவள ஆற்றுகை சேவைகளை அரசாங்கம் வழங்க வேண்டும். சமுதாய மட்டத்திலான உளவளத் துணைக் குழுக்களை (Community-Level Support Groups) உடனடியாகச் செயற்படுத்த வேண்டும்.

3. மீள்திறன் திட்டமிடல் (Resilience Planning) மற்றும் காப்பீட்டுச் சீர்திருத்தம்: இந்த நிவாரணத் திட்டங்களை நடைமுறைப்படுத்தும் அதேவேளையில், அரசாங்கம் அடுத்த கட்ட நடவடிக்கையாக 'மீளக்கட்டியெழுப்புதல் மற்றும் மீள்திறன்' (Reconstruction and Resilience) திட்டத்திற்கு மாற வேண்டும். இது, வெள்ள அபாயம் உள்ள பகுதிகளில் பாதுகாப்பான காணிகளை வழங்கி, மீளக்குடியேற்றம் செய்வது, மற்றும் எதிர்காலத்தில் இத்தகைய அனர்த்தங்கள் ஏற்படும்போது விவசாயம் மற்றும் கால்நடைகளுக்கான இழப்பை ஈடுசெய்யும் ஒரு தேசிய அனர்த்தக் காப்பீட்டுத் திட்டத்தைச் (National Disaster Insurance Scheme) சீர்திருத்துவது ஆகியவற்றைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். இதில் தனியார் காப்பீட்டு நிறுவனங்கள் மற்றும் அரச திணைக்களங்களின் ஒருங்கிணைப்பு அவசியம். டொடாலர் (Dollar) மதிப்பீடுகளைப் பொறுத்து காப்பீட்டுத் தொகையை மாற்றியமைக்க வேண்டும்.

4. வாழ்வாதாரத்தை பல்வகைப்படுத்தல் (Livelihood Diversification): தோட்டப் புறம் மற்றும் விவசாயப் பகுதிகளில், காலநிலை மாற்றத்தினால் ஏற்படும் ஆபத்துக்களைக் குறைக்கும் வகையில், மக்களின் வாழ்வாதார நடவடிக்கைகளைப் பல்வகைப்படுத்த அரசாங்கம் ஊக்குவிக்க வேண்டும். வெள்ளத்தால் பாதிக்கப்படாத புதிய தொழில்கள் அல்லது தொழில்நுட்பங்களை அறிமுகப்படுத்த நிதி மற்றும் பயிற்சி உதவிகளை வழங்க வேண்டும்.

இந்த நிவாரணத் தொகுப்பு ஒரு நல்ல தொடக்கம் என்பதை நாம் உறுதியாக நம்பலாம். நாட்டின் தேசியத் தலைமைத்துவம் சரியான நேரத்தில், சரியான திசையை நோக்கி ஒரு தீர்மானத்தை எடுத்திருக்கிறது. நிதி மற்றும் வளங்களைப் பொறுத்தவரையில், சர்வதேச நாணய நிதியம் மற்றும் நட்பு நாடுகள் வழங்கும் உதவிகளையும், அரச நிதியையும் சரியான முகாமைத்துவத்தின் கீழ் கொண்டு வந்து, பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் துன்பங்களைத் துடைக்க இந்தத் திட்டத்தை நடைமுறைப்படுத்துவது, இப்போதைய அரசின் தலையாய கடமையாகும். உண்மையில் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு உதவிகள் சென்றடைவது உறுதிப்படுத்தப்பட வேண்டும். இல்லாவிட்டால், அரசின் முயற்சிகள் வெறும் காகித அறிவிப்புகளாகவே நின்றுவிடும். இந்த அனர்த்தம் நம்மைத் தேசிய அளவில் ஒன்றுபடுத்தியிருக்கிறது. இனி, இந்த ஒற்றுமையும், அரசாங்கத்தின் உறுதியும் இணைந்து செயற்பட்டு, நிவாரணங்களை உரிய மக்களுக்குத் துரித கதியில் (Swiftly) கொண்டு சேர்ப்பதன் மூலம், பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் வாழ்வில் நம்பிக்கையின் புதிய அத்தியாயத்தை நாம் திறக்க வேண்டும்.