டிட்வா சூறாவளி மீட்சி மற்றும் சர்வதேச நிதியுதவி

• ·    சர்வதேச முகவர் அமைப்புகள் இலங்கையின் சூறாவளி மீட்சிப் பணிகளுக்காக 350 மில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர்களை (US Dollars) வழங்க தற்போது உறுதியளித்துள்ளன.
• ·        சர்வதேச நாணய நிதியம் (IMF) அதன் விரைவான நிதி கருவியின் (Rapid Finance Instrument - RFI) மூலம் 206 மில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர்களை அவசரகால நிதி உதவியாக வழங்கியுள்ளது.
• ·        உலக வங்கி (World Bank) தனது புதிய செயற்திட்டங்களில் அவசரகாலக் கூறுகளாக 120 மில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர்களை (Emergency Components) உடனடியாகச் செயற்படுத்தியுள்ளது.
• ·        இலங்கை நாடாளுமன்றத்தினால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட 500 பில்லியன் ரூபா மேலதிக மதிப்பீடானது (Supplementary Estimate), சூறாவளியினால் பாதிக்கப்பட்ட உட்கட்டமைப்பு மற்றும் வாழ்வாதாரங்களை மீளக்கட்டியெழுப்பப் பயன்படுத்தப்படும்.

"பொருளாதார முன்னேற்றம் என்பது ஒரு சிலரின் செல்வத்தால் அளவிடப்படுவதல்ல, மாறாகப் பலரின் கண்ணியத்தால் அளவிடப்பட வேண்டியது." என்று நோபல் பரிசு பெற்ற பொருளாதார நிபுணர் அமர்த்தியா சென் (Amartya Sen) கூறிய வார்த்தைகள், இன்றைய இலங்கையின் சூழலுக்கு மிகவும் பொருத்தமானவை. ஒரு நாடு இயற்கைச் சீற்றத்தினால் நிலைகுலையும் போது, அதன் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி (GDP) எண்கள் வீழ்ச்சியடைவதை விட, அங்குள்ள சாமானிய மனிதனின் கண்ணியமான வாழ்வாதாரம் சிதைக்கப்படுவதே மிகப்பெரிய இழப்பாகும். 

2022 ஆம் ஆண்டின் பாரிய பொருளாதார நெருக்கடியிலிருந்து இலங்கை மக்கள் மெல்ல மெல்ல மீண்டு வர முயன்ற தருணத்தில், 'டிட்வா' (Cyclone Ditwah) சூறாவளி ஏற்படுத்திய தாக்கம் ஒரு இரட்டைப் பேரிடியாக அமைந்துள்ளது. ஏற்கனவே பணவீக்கம் மற்றும் நாணயப் பெறுமதி வீழ்ச்சியினால் (Currency Collapse) தத்தளித்துக் கொண்டிருந்த ஒரு சமூகம், இயற்கையின் சீற்றத்தினால் மேலும் ஒரு பொருளாதாரப் படுகுழிக்குள் தள்ளப்பட்டுள்ளது. இத்தகைய தருணத்தில், ஒரு தேசம் அதன் பொருளாதார அமைப்பின் மீதான நம்பிக்கையை இழப்பதற்கு முன்னரே, எவ்வாறு தன்னை மீளக்கட்டியெழுப்பப் போகிறது? என்பதுதான் இன்று நம் முன்னால் உள்ள பிரதான கேள்வியாகும். சர்வதேச சமூகத்தின் ஆதரவு ஒருபுறம் இருந்தாலும், அந்த நிதியினை நாம் எவ்வாறு முகாமைத்துவம் (Management) செய்து, சமூகத்தின் கடைசி மனிதன் வரை அதன் பலன்களைக் கொண்டு சேர்க்கப் போகிறோம் என்பதில் தான் நாட்டின் எதிர்கால நிலைத்தன்மை தங்கியுள்ளது.

தற்போதைய சூழலில், இலங்கையின் பொருளாதார மற்றும் சமூகக் கட்டமைப்பில் ஏற்பட்டுள்ள விரிசல்களைச் சரிசெய்ய பாரிய அளவிலான மூலதனம் தேவைப்படுகிறது. திறைசேரியின் பிரதிச் செயலாளர் ஏ.கே. செனவிரத்ன (A K Seneviratne) அண்மையில் குறிப்பிட்டது போல, 2025 ஆம் ஆண்டுக்கான வரவுசெலவுத் திட்டத்தில் ஆரம்பத்தில் எதிர்பார்க்கப்பட்டதை விட மேலதிகமாக, தற்போது 350 மில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர்கள் சர்வதேச நன்கொடையாளர்களால் வழங்க உறுதியளிக்கப்பட்டுள்ளது. இது அனர்த்தத்தினால் ஏற்பட்ட நேரடிப் பாதிப்புகளை ஓரளவுக்கு ஈடுசெய்ய உதவும். குறிப்பாக, சர்வதேச நாணய நிதியம் (International Monetary Fund - IMF) வழங்கியுள்ள 206 மில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர் நிதியானது, சூறாவளியினால் ஏற்பட்ட மொத்த கொடுப்பனவு நிலுவை (Balance of Payments - BOP) தேவையினது 28 சதவீதத்தை மாத்திரமே பூர்த்தி செய்கிறது. அதாவது, இன்னும் 72 சதவீத நிதித் தேவை இடைவெளியாகவே உள்ளது. 

உலக வங்கியின் (World Bank) 120 மில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர் பங்களிப்பும், ஆசிய அபிவிருத்தி வங்கியின் (Asian Development Bank - ADB) வரவிருக்கும் உதவிகளும் இந்த இடைவெளியைக் குறைக்க முயல்கின்றன. எனினும், இலங்கையின் தற்போதைய அந்நியச் செலாவணி நெருக்கடி (Foreign Exchange Issue) மற்றும் 4.1 பில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர்கள் என மதிப்பிடப்பட்டுள்ள நேரடிப் பௌதிக சேதங்களுடன் ஒப்பிடும்போது, இந்த 350 மில்லியன் என்பது ஒரு ஆரம்பப் புள்ளி மட்டுமேயாகும். புள்ளிவிபரங்களின்படி, நாட்டின் 25 மாவட்டங்களும் பாதிக்கப்பட்டுள்ள சூழலில், கிராமப்புற வறுமை மற்றும் உணவுப் பாதுகாப்பு (Food Security) என்பன மிக மோசமான நிலையை எட்டியுள்ளன.

இந்த நெருக்கடியானது வெறுமனே ஒரு நிதிப் பற்றாக்குறை மாத்திரமல்ல, இது ஒரு நீண்டகாலக் கொள்கை தோல்வியின் (Policy Failure) விளைவாகவும் பார்க்கப்பட வேண்டும். இலங்கை போன்ற தீவு நாடுகள் காலநிலை மாற்றத்தினால் (Climate Change) ஏற்படும் பாதிப்புகளுக்கு ஆளாகும் சாத்தியம் அதிகம் என்பது தெரிந்திருந்தும், எமது உட்கட்டமைப்புத் திட்டங்கள் ஏன் இவ்வளவு பலவீனமாக உள்ளன என்ற கேள்வி எழுகிறது. குறிப்பாக, கண்டி (Kandy) மாவட்டத்தில் ஏற்பட்ட 689 மில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர் சேதமானது, முறையற்ற நகரத் திட்டமிடல் மற்றும் வெள்ளக் கட்டுப்பாட்டு முகாமைத்துவக் குறைபாடுகளையே சுட்டிக்காட்டுகின்றது. 2015, 2018 மற்றும் 2022 ஆம் ஆண்டுகளில் தொடர்ச்சியாக ஏற்பட்ட பொருளாதார அதிர்ச்சிகளில் இருந்து நாம் முறையான பாடங்களைக் கற்றுக்கொள்ளவில்லை என்பதையே இது உணர்த்துகிறது. 

வெளிநாட்டு உதவிகள் வந்தாலும், அவை பெரும்பாலும் அனர்த்தத்திற்குப் பிந்திய மீட்புப் பணிகளுக்கே (Post-disaster Recovery) செலவிடப்படுகின்றனவே தவிர, அனர்த்தங்களுக்கு முன்னரான தயார்நிலை (Disaster Preparedness) மற்றும் பாதிப்புகளைத் தாங்கும் உட்கட்டமைப்பு (Resilient Infrastructure) ஆகியவற்றுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கப்படுவதில்லை. சர்வதேச தொழிலாளர் அமைப்பு (International Labour Organization - ILO) சுட்டிக்காட்டுவது போல, இத்தகைய அனர்த்தங்களின் போது முறைசாரா துறையில் (Informal Sector) ஈடுபடும் தொழிலாளர்கள் மற்றும் சிறு விவசாயிகள் (Small Farmers) தான் அதிகளவில் பாதிக்கப்படுகின்றனர். அவர்களுக்கு வழங்கப்படும் இழப்பீடுகள் அல்லது காப்புறுதித் திட்டங்கள் எமது நாட்டில் இன்னும் ஆரம்ப நிலையிலேயே உள்ளன.

இலங்கையின் இந்த இக்கட்டான நிலையிலிருந்து மீள வேண்டுமானால், தரவுகள் அடிப்படையிலான மற்றும் வெளிப்படையான தீர்வுகளை நாம் முன்னெடுக்க வேண்டும். முதலாவதாக, சர்வதேச அமைப்புகளிடமிருந்து பெறப்படும் நிதியானது 'மீளக் கட்டியெழுப்புதல் நிதியத்தின்' (Re-building Fund) ஊடாக மிகவும் வெளிப்படையான முறையில் கையாளப்பட வேண்டும். ஊழல் மற்றும் நிதித் தவறான பயன்பாடுகளைத் தவிர்க்க, டிஜிட்டல் கண்காணிப்பு முறைகளை (Digital Monitoring Systems) அமுல்படுத்துவது அவசியமாகும். இரண்டாவதாக, எமது பொருளாதார மீட்சியானது வெறுமனே கட்டடங்களை நிர்மாணிப்பதோடு முடிந்துவிடக்கூடாது. விவசாயம் (Agriculture) மற்றும் மீன்பிடித் துறையில் ஏற்பட்டுள்ள 814 மில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர் இழப்பைச் சரிசெய்ய, நவீன தொழில்நுட்பங்களை உள்ளடக்கிய 'காலநிலை சார் விவசாயத்தை' (Climate-smart Agriculture) ஊக்குவிக்க வேண்டும். 

உலக வங்கியின் மதிப்பீட்டின்படி, பாதிக்கப்பட்ட குடும்பங்களில் 50 சதவீதமானவை பெண்களைத் தலைமைத்துவமாகக் கொண்டவை என்பதைக் கருத்தில் கொண்டு, பெண்களுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கும் குறுங்கடன் (Micro-credit) மற்றும் வாழ்வாதார உதவித் திட்டங்கள் மாவட்ட ரீதியாக அமுல்படுத்தப்பட வேண்டும். மூன்றாவதாக, அனர்த்த இடர் தணிப்பு என்பது தேசிய பாதுகாப்பின் ஒரு அங்கமாக மாற்றப்பட வேண்டும். பாடசாலைக் கலைத்திட்டத்தில் அனர்த்த முகாமைத்துவத்தைப் புகுத்துவது முதல், கிராம மட்டத்திலான அனர்த்த எச்சரிக்கை குழுக்களை (Community Early Warning Groups) வலுப்படுத்துவது வரை பன்முகப்படுத்தப்பட்ட அணுகுமுறை அவசியமாகும். இது வெறுமனே அரசாங்கத்தின் பொறுப்பு மட்டுமல்ல, சிவில் சமூக அமைப்புகள் மற்றும் தனியார் துறையினரின் கூட்டுப் பங்களிப்பும் (Public-Private Partnership) இதில் மிக முக்கியமானது.

இறுதியாக, நாம் எமது பொருளாதாரத்தின் வெற்றியை எதைக் கொண்டு அளவிடப் போகிறோம் என்பதில் தெளிவு வேண்டும். சர்வதேச நிதிய நிறுவனங்களின் உதவிகள் எமக்கு ஒரு சுவாசப் பையை வழங்கியிருக்கலாம், ஆனால் எமது சொந்தக் காலில் நிற்பதற்கான பலத்தை நாமே தேடிக்கொள்ள வேண்டும். "காலநிலை மாற்றத்தின் தாக்கம் என்பது இனி ஒரு தூரத்து அச்சுறுத்தல் அல்ல, அது நமது பொருளாதாரத்தின் மையப்பகுதியைத் தாக்கும் நிஜம்." என்று சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் முகாமைத்துவப் பணிப்பாளர் கிறிஸ்டலினா ஜார்ஜியேவா (Kristalina Georgieva) கூறியது போல, சூழலியல் ரீதியான சவால்களை உள்ளடக்கிய ஒரு புதிய பொருளாதார மாதிரியை இலங்கை உருவாக்க வேண்டிய தருணம் இதுவாகும். 4.1 பில்லியன் அமெரிக்க டொடாலர் இழப்பை ஒரு பாடமாக எடுத்துக்கொண்டு, 350 மில்லியன் டொடாலர் சர்வதேச உதவியை ஒரு விதையாகப் பயன்படுத்தி, நாம் ஒரு வலிமையான இலங்கையைக் கட்டியெழுப்ப வேண்டும்.

எமது தேசத்தின் வளர்ச்சி என்பது வெறும் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி (GDP) புள்ளிகளில் அதிகரிப்பதைக் கொண்டு அல்லாமல், பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் வாழ்வில் ஏற்படும் மாற்றங்களைக் கொண்டு அளவிடப்பட வேண்டும். வறுமையிலும், அனர்த்தங்களிலும் சிக்குண்டுள்ள மக்களின் கண்ணியத்தை மீட்டெடுப்பதே நாம் இன்று முன்னெடுக்க வேண்டிய உண்மையான பொருளாதாரப் புரட்சியாகும். டிட்வா சூறாவளியின் வடுக்கள் மறைவதற்கு நீண்ட காலம் ஆகலாம், ஆனால் நாம் இன்று எடுக்கும் உறுதியான மற்றும் அறிவியல் பூர்வமான முடிவுகள், எதிர்கால சந்ததியினரை இத்தகைய பேரழிவுகளில் இருந்து பாதுகாக்கும் கவசமாக அமையும். நாம் வளர்ச்சியை எண்களில் பார்க்காமல், உயர்ந்து நிற்கும் மனித வாழ்வாதாரங்களில் காண்போம்.